“Να μην χαθούν άλλες ευκαιρίες για την Ελλάδα στο νέο ενεργειακό περιβάλλον!”.

Ασχολούμενος με την Ενέργεια, τα τελευταία δυο χρόνια συστηματικά, ως υπεύθυνος ενέργειας και περιβάλλοντος του Κινήματος Αλλαγής, διαπιστώνω συνεχώς τη βαρύτητα του κλάδου, όχι μόνο για την οικονομία αλλά και για την γεωπολιτική θέση της χώρας.

Αν με ρωτούσε κάποιος ποιοι τομείς μπορούν τώρα, σήμερα, όχι μόνο να «ξελασπώσουν» την ελληνική οικονομία αλλά και να δώσουν μια δυναμική ώθηση τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην διεθνή ισχύ και επιρροή της Ελλάδας, θα έλεγα την ενέργεια ως τον νούμερο ένα τομέα. Και εάν θα έπρεπε να κωδικοποιήσω την θέση του Κινήματος Αλλαγής, στον τομέα της Ενέργειας, θα έλεγα: Να μην χαθούν άλλες ευκαιρίες για την χώρα στο νέο ενεργειακό περιβάλλον! Εθνική συνεννόηση για τα μεγάλα ενεργειακά θέματα, τώρα!

Ένα ενεργειακό περιβάλλον που μεταβάλλεται γρήγορα με τις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης να είναι ήδη εδώ και να ζητούν απαντήσεις φέρνοντας δυσκολίες αλλά και ευκαιρίες.

Και για να μην χαθούν άλλες ευκαιρίες πρέπει επιτέλους να αποκτήσουμε ενεργειακή στρατηγική. Η χάραξη μιας εθνικής ενεργειακής στρατηγικής, οφείλει να εξασφαλίζει τη συμμετοχή μας στη γεωπολιτική σκακιέρα που διαμορφώνεται σήμερα στην εποχή της ενεργειακής μετάβασης.

Πρώτος άξονας για μια εθνική ενεργειακή στρατηγική πρέπει να είναι η ασφάλεια του εφοδιασμού ηλεκτρικής ενέργειας και η βελτίωση των δικτύων.

Η χώρα πρέπει να εκσυγχρονίσει όλα τα δίκτυά της (ΑΔΜΗΕ – ΔΕΔΔΗΕ) και να επεκτείνει τις διασυνδέσεις της τόσο στο εσωτερικό της με τα νησιά, όσο και με τις γειτονικές χώρες. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε απαρχαιωμένη ηλεκτρική και ενεργειακή «νησίδα» και να παίξουμε επιτέλους κομβικό ρόλο στην Νοτιανατολική Ευρώπη μέσω των δικτύων, του χρηματιστηρίου ενέργειας και άλλων «έξυπνων» τεχνολογικών εργαλείων όπως η τεχνολογία του Blockchain κ.α.

Και όταν λέμε δίκτυα και ενεργειακές διασυνδέσεις εννοούμε και το δίκτυο του Φυσικού Αερίου που θα πρέπει να επεκταθεί σε περισσότερες περιοχές. Ωστόσο, θα πρέπει να μας προβληματίζει η απόφαση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για μη χρηματοδότηση από το 2022 έργων για δίκτυα και αγωγούς Φυσικού Αερίου. Είχα μάλιστα την ευκαιρία να θέσω αυτόν τον προβληματισμό στη Βουλή στον κ. Σταϊκούρα και τον Ευρωπαίο Επίτροπο για την Οικονομία κ. Τζεντιλόνι, αλλά δυστυχώς δεν πήρα καμία απάντηση.

Δεύτερος άξονας είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δίκαιης απολιγνιτοποίησης.

Στο Κίνημα Αλλαγής, ήμασταν οι πρώτοι, και οι μόνοι, που από το 2018 τονίζαμε την ανάγκη αυτές οι λιγνιτοφόρες περιοχές να ενισχυθούν σημαντικά με εθνικούς αλλά και με ευρωπαϊκούς πόρους.

Ήμασταν οι πρώτοι που μιλήσαμε με αριθμούς, εκτιμώντας ότι θα χρειαστούν περίπου 200-300 εκ. ευρώ σε ετήσια βάση για τα επόμενα 15 χρόνια, με έμφαση στην Πτολεμαΐδα, στην Κοζάνη και στην Μεγαλόπολη, ώστε να είναι δυνατή η αλλαγή της οικονομικής δραστηριότητας, η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και του ενεργειακού χαρακτήρα των περιοχών αυτών.

Η κυβέρνηση όμως αντιμετωπίζει τις λιγνιτοφόρες περιοχές περίπου ως παράπλευρες απώλειες. Ενώ έχει ανακοινώσει ότι κλείνει όλες τις λιγνιτικές μονάδες το 2023 και την Πτολεμαΐδα 5 το 2028,  το σχέδιο μετάβασή τους στη νέα εποχή, θα μας το παρουσιάσει το….καλοκαίρι, έναν χρόνο μετά την εκλογή της, πλήττοντας καίρια τον μύθο περί ετοιμότητας. Αλλά ακόμα και αυτό, το όποιο σχέδιο, δεν θέλει να το συνδιαμορφώσει με τις τοπικές κοινωνίες αλλά αρκείται σε επικοινωνιακούς χειρισμούς παίζοντας τον «μουτζούρη» με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Συνοπτικά: χωρίς δίκτυα, ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού και ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο δίκαιης μετάβασης στην μετά λιγνίτη εποχή δεν μπορούμε να μιλάμε με αισιοδοξία για ένα καλύτερο ενεργειακό μέλλον της Ελλάδας, παρά θα μιλάμε πάλι για χαμένες ευκαιρίες.

Και μια υπενθύμιση:

Στην κύρωση των Συμβάσεων Έρευνας και Εξόρυξης Υδρογονανθράκων για το Ιόνιο και Δυτικά της Κρήτης στη Βουλή (01/10/2019), υπενθύμιζα την πατριωτική συμβολή του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Αλλαγής στο ζήτημα της ΑΟΖ και στην κατοχύρωση των εθνικών μας δικαίων. Τότε, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζε παρών, η δε κυβέρνηση δεν απαντούσε στο ερώτημα-κάλεσμα και προτροπή μου ώστε να κινηθεί γρήγορα στις παραχωρήσεις των απώτερων νοτιανατολικών οικοπέδων της Κρήτης, εν όψει της διαφαινόμενης ακόμα τότε κίνησης της Τουρκίας με την κυβέρνηση Σάρατζ στην Λιβύη.

Τώρα, μετά το τουρκολυβικό μνημόνιο «τρέχουμε και δεν φτάνουμε»…

Γιώργος Αρβανιτίδης

Βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης με το Κίνημα Αλλαγής