“Στα αζήτητα τα υδρογονοκίνητα αυτοκίνητα”.

 Το υδρογόνο είναι ένα πολλά υποσχόμενο καύσιμο, μιας και διασφαλίζει μετακινήσεις με μηδενικούς ρύπους. Η τεχνολογία χρησιμοποιείται επιτυχώς εδώ και δεκαετίες στα υποβρύχια. Οι καταναλωτές στη Γερμανία αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη δείχνουν ωστόσο να αδιαφορούν για τα οχήματα υδρογόνου. Σε αντίθεση με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που δείχνουν να καθιερώνονται σιγά σιγά, μόλις 386 υδρογονοκίνητα κυκλοφορούν σήμερα στους γερμανικούς δρόμους. Αν αναλογιστούμε ότι στη Γερμανία κυκλοφορούν 64,8 εκ. αυτοκίνητα το ποσοστό των υδρογονοκίνητων αντιστοιχεί στο 0,0006%. Αντίθετα τα ηλεκτρικά κατέχουν το 0,2% ποσοστό το οποίο σε σύγκριση με τα υδρογονοκίνητα παραπέμπει σε μία ιστορία επιτυχίας.

Μειωμένο είναι το ενδιαφέρον και των γερμανών κατασκευαστών. Η Daimler «έριξε» από το 2009 στην αγορά περίπου 200 οχήματα της B-Class με κινητήρα υδρογόνου, ενώ πέρυσι κυκλοφόρησε ένα όχημα εκτός δρόμου με κινητήρα που συνδύαζε μια μπαταρία με κυψέλες υδρογόνου. BMW, VW και Audi έχουν πειραματιστεί με υδρογόνο, αλλά δεν σχεδιάζουν προς το παρόν την παραγωγή κάποιου οχήματος.

Μόλις 71 πρατήρια υδρογόνου υπάρχουν στη Γερμανία

Ο ανεφοδιασμός στο πρατήριο είναι υπόθεση λεπτών.

Ο οικονομολόγος Φέρντιναντ Ντουντεχόφερ, ο οποίος ειδικεύεται σε ζητήματα αυτοκίνησης, αποδίδει το μειωμένο ενδιαφέρον για τα υδρογονοκίνητα στο υψηλό κόστος αγοράς: «Η τιμή είναι υπερβολική και κυμαίνεται σήμερα μεταξύ 70.000 και 80.000 ευρώ». Την ίδια στιγμή ειδικοί σε ζητήματα περιβάλλοντος εκφράζουν αμφιβολίες και για την χαμηλή ενεργειακή απόδοση, όπως ο Φλόριαν Χέκερ από το Ινστιτούτο Öko: «Απαιτείται ρεύμα για να παραχθεί υδρογόνο από νερό, το οποίο στη συνέχεια μετατρέπεται στο αυτοκίνητο σε ρεύμα. Πρόκειται για ενεργοβόρα διαδικασία. Μόλις το 25% της ενέργειας μετατρέπεται εν τέλει σε κίνηση, ενώ στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα το ποσοστό αυτό βρίσκεται γύρω στο 70%».

Στα πλεονεκτήματα των υδρογονοκίνητων ανήκει και η αυτονομία που μοιάζει με εκείνη των κινητήρων εσωτερικής καύσης και φθάνει τα 500 χιλιόμετρα. Εκτός αυτού ο ανεφοδιασμός με το υγρό καύσιμο είναι υπόθεση μερικών λεπτών. Σε αντίθεση η φόρτιση της μπαταρίας των ηλεκτρικών οχημάτων έχει πολύ μεγαλύτερη διάρκεια. Για τον ανεφοδιασμό τον υδρογονοκίνητων ωστόσο απαιτείται ένα αποδεκτό δίκτυο πρατηρίων, το οποίο η Γερμανία, για παράδειγμα, δεν διαθέτει. Ο Πέτερ Φους από την εταιρία συμβούλων ΕΥ θεωρεί ότι για να γίνουν τα υδρογονοκίνητα ελκυστικά για τους καταναλωτές θα πρέπει να υπάρχουν στη χώρα περίπου 1.000 πρατήρια. Σήμερα το δίκτυο περιλαμβάνει όμως μόλις 71 πρατήρια, τα οποία του χρόνου υπολογίζεται να ξεπεράσουν τα 100.

Γιοχάνες Νόιντεκερ

dw.com