Συντάκτης: I

Με κέρδη, αν και μικρότερα εκείνων που παρουσίαζε εντός της ημέρας, έκλεισε την Πέμπτη το αργό, λαμβάνοντας ώθηση από την αύξηση των τιμών από πλευράς Σαουδικής Αραβίας, αλλά και από την αύξηση της κατανάλωσης της Κίνας τον Απρίλιο, σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες.

Η Σαουδική Αραβία, άτυπος ηγέτης του καρτέλ του Οργανισμού Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών (OPEC) προχωρεί σε αύξηση των τιμών στις οποίες προσφέρει το αργό της στους πελάτες της, όπως ανέφερε νωρίτερα η τηλεόραση του δικτύου Bloomberg.

Οι Σαουδάραβες “πρόσφεραν μεγάλες εκπτώσεις προκειμένου να διατηρήσουν εξασφαλισμένο το μερίδιό τους στη διεθνή αγορά, ωστόσο η αύξηση τιμών εκ μέρους τους σημαίνει πως θεωρούν ότι η καταστροφή της ζήτησης έχει ξεφύγει από το ναδίρ όσον αφορά την Ευρώπη”, τονίζει ο  Phil Flynn, ανώτερος αναλυτής αγοράς στο The Price Futures Group.

Οι κινεζικές εισαγωγές αργού αυξήθηκαν στα 10,42 εκατ. βαρέλια τον Απρίλιο έναντι 9,68 εκατ. βαρελιών τον Μάρτιο, σύμφωνα με στοιχεία του πρακτορείου Reuters. Αν και οι γενικές εισαγωγές της τον προηγούμενο μήνα εμφάνισαν συνολικά πτώση άνω του 14%, οι εξαγωγές της σημείωσαν αναπάντεχη αύξηση της τάξης του 3,5% σε σχέση με τον Απρίλιο του 2019, δημιουργώντας αισιοδοξία για ανάκαμψη της οικονομίας διεθνώς στο εγγύς μέλλον, άρα και συνακόλουθη ανάκαμψη της ζήτησης για αργό.

Το αμερικανικό αργό τύπου WTI, παράδοσης Ιουνίου, κέρδισε 95 σεντς ή 3,9%, κλείνοντας στα 24,93 δολ. το βαρέλι,  ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας έφτασε να διαπραγματεύεται έως και τα 26,74 δολ.

Το παγκόσμιο σημείο αναφοράς, πετρέλαιο τύπου Brent παράδοσης Ιουλίου, κέρδισε 66 σεντς ή 2,2%, στα 30,38 δολ. το βαρέλι.

ΠΗΓΗ: capital.gr

 της  Sarah Hansen,

Μετά από μήνες συνεχούς μείωσης της ζήτησης και έντονων μεταβολών στις τιμές, που οδήγησαν το αμερικανικό αργό ακόμη και κάτω του μηδενός (σ.σ. λίγο μετά τα μέσα Απριλίου), το πετρέλαιο καταγράφει πέντε συνεχόμενες ημέρες κερδών, καθώς οι οικονομίες επανεκκινούν σιγά σιγά και οι traders “ποντάρουν” σε comeback.

Οι τιμές του αμερικανικού αργού κατέγραψαν “άλμα” σχεδόν 20% την Τρίτη, με το συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης του Ιουνίου για το West Texas Intermediate να φτάνει στα 24,56 δολάρια το βαρέλι, κατά την πέμπτη συνεχόμενη ημέρα ανόδου του.

Τον προηγούμενο μήνα, οι τιμές του συμβολαίου μελλοντικής εκπλήρωσης του Μαΐου για το WTI “βυθίστηκαν” σε αρνητικό έδαφος, για πρώτη φορά στην ιστορία του, καθώς η ζήτηση κατέρρευσε και οι χώροι αποθήκευσης αργού πλημμύρισαν.

Το αργό τύπου Brent, που αποτελεί και σημείο αναφοράς παγκοσμίως, σημείωσε επίσης άνοδο σχεδόν 14% την Τρίτη, κλείνοντας στα 30,97 δολάρια το βαρέλι.

Η αύξηση των τιμών αποδίδεται στην αργή αύξηση της ζήτησης, καθώς ορισμένες πολιτείες στις ΗΠΑ κάνουν προσεκτικά βήματα επανεκκίνησης της οικονομικής δραστηριότητας και ενώ οι επιχειρήσεις σε Ευρώπη και Κίνα ξαναπιάνουν επίσης “δουλειά”, γεγονός που δημιουργεί αισιοδοξία στους επενδυτές ότι οι περιορισμοί στα ταξίδια και στις μετακινήσεις θα συνεχίσουν να χαλαρώνουν.

Την ίδια στιγμή, η παραγωγή πετρελαίου παγκοσμίως ακολουθεί αντίστροφη πορεία, στο πλαίσιο της συμφωνίας που επετεύχθη τον προηγούμενο μήνα μεταξύ του OPEC και των συμμάχων του (σ.σ. OPEC+) για μείωση της συνολικής παραγωγής τους κατά περίπου 10 εκατ. βαρέλια την ημέρα.

Μέτρα μείωσης της παραγωγής τους έχουν λάβει επίσης και ορισμένες αμερικανικές εταιρείες παραγωγής πετρελαίου. Τον περασμένο μήνα, η ConocoPhillips ανακοίνωσε ότι θα περικόψει την παραγωγή της κατά 225.000 βαρέλια την ημέρα.

“Η επανεκκίνηση των οικονομιών δημιούργησε ένα κλίμα επιφυλακτικής αισιοδοξίας στην αγορά, που ‘βυθίστηκε’ σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα μόλις πριν από μερικές εβδομάδες”, αναφέρει σε σημείωμά τους προς τους πελάτες της RBC, ο αναλυτής της εταιρείας Michael Tran.

Εν τω μεταξύ, όμως, την προηγούμενη εβδομάδα, η ExxonMobil ανακοίνωσε ζημίες για το α΄ τρίμηνο της χρήσης, για πρώτη φορά από το 1988, ενώ μείωσε και τις δαπάνες της κατά 10 δισ. δολάρια. Επιπλέον, πριν από δύο εβδομάδες, η BP είδε την κερδοφορία της στο πρώτο τρίμηνο του έτους να καταγράφει “βουτιά” 67% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο.

Η κρίση εξάλλου που έχει προκαλέσει η πανδημία του κορονοϊού έχει πλήξει σφόδρα τον πετρελαϊκό κλάδο, με το “χτύπημα” ωστόσο που έχουν δεχθεί οι αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες να είναι πιο ισχυρό. Ο λόγος που ο αμερικανικός κλάδος έχει δεχθεί ισχυρότερο πλήγμα σχετίζεται με τη δυνατότητα αποθήκευσης: το αργό τύπου Brent διατίθεται στη μέση της Βόρειας Θάλασσας όπου η δυνατότητα αποθήκευσης σε πετρελαιοφόρα παρέχει εύκολη πρόσβαση και επάρκεια χώρου, ενώ αντίθετα για το αργό τύπου WTI οι χώροι αποθήκευσης είναι περιορισμένοι και η πρόσβαση σε αυτούς πιο δύσκολη. Ως αποτέλεσμα αυτού, το Brent είναι πιο ανθεκτικό στο σοκ της ζήτησης που έχει προκαλέσει η πανδημία του κορονοϊού, σε αντίθεση με το WTI που είναι περισσότερο ευάλωτο.

Παρά τις σημαντικές περικοπές της παραγωγής, όμως, η αγορά πετρελαίου εξακολουθεί να βρίσκεται υπό πίεση και τις επόμενες λίγες εβδομάδες είναι πιθανό να σημειώσει περαιτέρω εξασθένιση. “Τα υφιστάμενα προβλήματα δεν επιλύθηκαν ως διά μαγείας, η έλλειψη διαθέσιμων χώρων αποθήκευσης συνεχίζει να αποτελεί πρόβλημα, αν και ο κορεσμός τους έχει αναβληθεί για μερικές εβδομάδες, οπότε θα δούμε την επίδρασή τους στις τιμές σύντομα, καθώς οι συνθήκες στην αγορά θα δυσκολεύουν”, αναφέρει ο Per Magnus Nysveen, επικεφαλής αναλύσεων της Rystad Energy.

ΠΗΓΗ:  forbes, capital.gr

Σε ένα νέο ράλι επιδόθηκαν σήμερα οι τιμές του πετρελαίου, διευρύνοντας τα χθεσινά τους κέρδη καθώς οι επενδυτές εκτιμούν ότι η σταδιακή επανέναρξη της οικονομικής δραστηριότητας σε ΗΠΑ και Ευρώπη θα τονώσει σημαντικά την ζήτηση μετά την κατάρρευση των προηγούμενων εβδομάδων.  

Σε αυτό το κλίμα το αργό παραδόσεως Ιουνίου κέρδισε σήμερα 4,17 δολ. ή 20,5% τερματίζοντας τις συναλλαγές στα 24,56 δολ. το βαρέλι μετά τα χθεσινά του κέρδη σε ποσοστό 3,1%. Το συμβόλαιο συμπλήρωσε ταυτόχρονα πέντε διαδοχικές ανοδικές συνεδριάσεις. 

Οι προοπτικές της ζήτησης μοιάζουν ευνοϊκότερες καθώς αρκετές αμερικανικές πολιτείες και μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης και της Ασίας άρουν σταδιακά τα δρακόντεια μέτρα που επέβαλαν στο αποκορύφωμα της πανδημίας. 

Η παγκόσμια ζήτηση για “μαύρο χρυσό” τον Απρίλιο κατέρρευσε κατά ποσοστό της τάξης του 30%, σύμφωνα με αναλυτές, ενώ η ανάκαμψη της αναμένεται να είναι αργή, ειδικά στον βαθμό που οι αεροπορικές εταιρείες σχεδιάζουν να κρατήσουν τα αεροσκάφη τους στο έδαφος για μήνες.

Την ίδια στιγμή, η προσφορά περιορίζεται καθώς ήδη από την 1η Μαΐου έχει τεθεί σε ισχύ η συμφωνία στο πλαίσιο του ευρύτερου καρτέλ OPEC+ για τον περαιτέρω περιορισμό της παραγωγής κατά σχεδόν 10 εκατ. βαρέλια ημερησίως, προκειμένου να στηριχθούν οι τιμές. 

ΠΗΓΗ: capital.gr

Έντονα ανοδικές τάσεις παρουσιάζουν την Τρίτη οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου, “χτίζοντας” επί των κερδών της προηγούμενης συνεδρίασης, καθώς η αγορά ελπίζει σε τόνωση της ζήτησης, με την σταδιακή έξοδο των οικονομιών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ από τα περιοριστικά μέτρα.

Το αμερικανικό αργό τύπου WTI, παράδοσης Ιουνίου, ενισχύεται έτσι κατά 8,68%, στα 22,23 δολάρια το βαρέλι ενώ, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, το παγκόσμιο σημείο αναφοράς, πετρέλαιο τύπου brent παράδοσης Ιουλίου κερδίζει 6,47%, στα 28,98 δολ. το βαρέλι.

Και τα δύο σημείωσαν άνοδο περί το 3% τη Δευτέρα.

Οι προοπτικές της ζήτησης μοιάζουν ευνοϊκότερες, καθώς διάφορες Πολιτείες των ΗΠΑ, καθώς και χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, , η Πορτογαλία, η Ινδία και η Ταϊλάνδη, αρχίζουν να επιτρέπουν στους πολίτες τους να επιστρέψουν στις δουλειές τους και ανοίγουν τις δραστηριότητες στις κατασκευές, καθώς και τα πάρκα και τις βιβλιοθήκες. 

“Αν αναλογιστεί κανείς το βάθος της καταστροφής της ζήτησης, οι αγορές τείνουν να αντιδρούν τάχιστα σε οποιοδήποτε καλό νέο”, αναφέρει ο Daniel Hynes, ανώτερο στέλεχος στρατηγικής στην Australia and New Zealand Banking Group.

Η παγκόσμια ζήτηση για “μαύρο χρυσό” τον Απρίλιο κατέρρευσε κατά ποσοστό της τάξης του 30%, σύμφωνα με αναλυτές, ενώ η ανάκαμψή της αναμένεται να είναι αργή, ειδικά στον βαθμό που οι αεροπορικές εταιρείες σχεδιάζουν να κρατήσουν τα αεροσκάφη τους στο έδαφος για μήνες.

Ο επικεφαλής της αυστραλιανής αεροπορικής εταιρείας Qantas, Alan Joyce, δήλωσε νωρίτερα ότι “η ζήτηση για διεθνή ταξίδια πιθανόν να χρειαστεί χρόνια προκειμένου να ανακάμψει”.

Ήδη από την 1η Μαΐου έχει τεθεί σε ισχύ η συμφωνία στο πλαίσιο του ευρύτερου καρτέλ OPEC+, με ισχυρότερους παράγοντες τη Σαουδική Αραβία και τη Ρωσία, η οποία προβλέπει σημαντική μείωση της παραγωγής κατά σχεδόν 10 εκατ. βαρέλια ημερησίως, προκειμένου να στηριχθούν οι τιμές.

ΠΗΓΗ: capital.gr

«Τελεσίγραφο» στέλνει η Ουάσιγκτον στο Ριάντ, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέζουν τη Σαουδική Αραβία να τερματίσει τον πόλεμο των τιμών του πετρελαίου με τη Ρωσία.

Σύμφωνα με το Reuters, αξιόπιστες πηγές του πρακτορείου αναφέρουν ότι, σε τηλεφωνική κλήση στις 2 Απριλίου, ο πρόεδρος Τραμπ διεμήνυσε στον πρίγκιπα της Σαουδικής Αραβίας Mohammed bin Salman ότι, εκτός αν ο OPEC μειώσει την παραγωγή πετρελαίου, θα ήταν ανίσχυρος να εμποδίσει την ψήφιση νομοθεσίας για την απόσυρση αμερικανικών στρατευμάτων από το βασίλειο.

Η απειλή για τη διατήρηση της 75ετούς στρατηγικής συμμαχίας ΗΠΑ-Σαουδικής Αραβίας αποτέλεσε τον κυριότερο μοχλό για την εκστρατεία πίεσης εκ μέρους της Ουάσιγκτον, οδηγώντας στην παγκόσμια συμφωνία-ορόσημο για τη μείωση της προσφοράς πετρελαίου, η οποία χαρακτηρίστηκε ως διπλωματική νίκη για τον Λευκό Οίκο.

Ο Τραμπ απέστειλε το μήνυμα στον πρίγκιπα του στέμματος δέκα ημέρες πριν από την ανακοίνωση της μείωσης της παραγωγής. Ο αρχηγός του βασιλείου φέρεται να εξεπλάγη τόσο πολύ από την αμερικανική απειλή, που διέταξε τους συνεργάτες του να περάσουν εκτός του χώρου, ώστε να μπορεί να συνεχίσει τη συζήτηση ιδιωτικά, σύμφωνα με αμερικανική πηγή η οποία ενημερώθηκε για τη συζήτηση από ανώτερους αξιωματούχους της διοίκησης.

Η προσπάθεια κατέδειξε την ισχυρή επιθυμία του προέδρου Τραμπ να προστατεύσει τη βιομηχανία πετρελαίου των ΗΠΑ από μια ιστορική κατάρρευση των τιμών, καθώς οι χώρες –η μία μετά την άλλη– προέβαιναν σε lockdown για την καταπολέμηση του Covid-19, καταβαραθρώνοντας τη διεθνή ζήτηση μαύρου χρυσού.

Η εξέλιξη αυτή αντικατοπτρίζει την εντυπωσιακή μεταστροφή της μακροχρόνιας κριτικής του Τραμπ για το καρτέλ πετρελαίου, το οποίο είχε προηγουμένως εκτοξεύσει στα ύψη το ενεργειακό κόστος για τους Αμερικανούς, καθώς οι συνεχείς περικοπές στην παραγωγή οδηγούσαν σε υψηλότερες τιμές βενζίνης. Τώρα, ο Τραμπ ζήτησε από τον OPEC να μειώσει την παραγωγή.

Το Γραφείο Τύπου της Σαουδικής Αραβίας δεν προέβη σε κανένα σχετικό σχόλιο. Σαουδάραβας αξιωματούχος που ζήτησε να μην κατονομαστεί τόνισε ότι η συμφωνία αντιπροσώπευε τη βούληση όλων των χωρών στη λεγόμενη ομάδα OPEC+ των πετρελαιοπαραγωγών χωρών.

ΠΗΓΗ: Ναυτικά Χρονικά

Του Julian Lee

Ωστόσο, είναι πιθανό να είναι χαμηλότερη σε σχέση με το 2019 – και θα μπορούσε να παραμείνει έτσι για πολλά χρόνια. Αυτό θα δημιουργήσει πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα σε όλη την αλυσίδα εφοδιασμού πετρελαίου και θα βαρύνει επί των τιμών.

Ενώ εμφανίζονται σημάδια ότι μπορεί να έχουμε ξεπεράσει τα χειρότερα αυτής της ιστορικής βουτιάς στη ζήτηση πετρελαίου, τα σημάδια αυτά είναι πολύ “διστακτικά”. Κανείς δεν προβλέπει ταχεία ανάκαμψη στο σημείο που βρισκόμασταν πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας.

Η αδύναμη ανάκαμψη και οι αερομεταφορές

Ορισμένοι, συμπεριλαμβανομένου του CEO της Royal Dutch Shell, Ben van Beurden, τείνουν προς την άποψη ότι η ζήτηση για πετρέλαιο μπορεί να μην ανακάμψει ποτέ πλήρως.

Οι αναλυτές της Citigroup δεν βλέπουν την κατανάλωση καυσίμων στον κλάδο των αερομεταφορών να επιστρέφει στο επίπεδο του 2019 μέχρι τουλάχιστον τα μέσα του 2022 – και αυτή είναι η μάλλον αισιόδοξη πλευρά του φάσματος των εκτιμήσεων.

Ο CEO της Boeing θεωρεί ότι η κυκλοφορία των επιβατών ενδέχεται να μην επιστρέψει στα επίπεδα του 2019 για τρία χρόνια και ακόμη και όταν το “κοινό” των πτήσεων επιστρέψει, οι αεροπορικές εταιρείες θα τείνουν να χρησιμοποιούν τα νεότερα και πιο αποδοτικά από ενεργειακή άποψη αεροσκάφη τους για να το μεταφέρουν, όπως έχουν σημειώσει και οι συνάδελφοί μου Liam Denning και Brooke Sutherland.

Ας κάνουμε λοιπόν μια υπόθεση για τις απώλειες στη μελλοντική ζήτηση και ας είμαστε μάλιστα σχετικά “φειδωλοί”. Ας υποθέσουμε ότι θα κινηθούν περί τα 5 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Δεν ακούγεται πολύ – είναι περίπου το 5% της παγκόσμιας ζήτησης πετρελαίου για το 2019.

Η μείωση της παγκόσμιας κατανάλωσης πετρελαίου τον Απρίλιο υπολογίζεται στα 35 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα και οι προβλέψεις εκτιμούν ότι η χρήση πετρελαίου για το σύνολο του 2020 θα είναι περίπου 10 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα (ή 10%) χαμηλότερη σε σχέση με εκείνη του 2019.

Οι μόνιμες αλλαγές συνηθειών

Σίγουρα, πολλοί από εμάς θα επιστρέψουμε στον προ κορονοϊού τρόπο ζωής μας όσο πιο γρήγορα μπορούμε, άλλοι ωστόσο θα εγκαταλείψουν με χαρά την υποχρεωτική καθημερινή μετακίνηση προς τον χώρο  εργασίας και θα εργάζονται συχνότερα από το σπίτι  – πολλοί εργοδότες μπορεί να είναι ευτυχείς να ικανοποιήσουν το σχετικό αίτημα.

Μετά από μήνες επιτυχημένων τηλεδιασκέψεων, εκείνα τα επαγγελματικά ταξίδια που βοηθούσαν να διατηρούνται τα αεροπλάνα γεμάτα με υψηλόμισθους ταξιδιώτες μπορεί επίσης να επανεξεταστούν ενδελεχώς.

Αυτές οι αλλαγές μπορεί να αυξήσουν τη χρήση ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ θα μειώνουν τη ζήτηση για καύσιμα, ωστόσο αυτό λίγο θα βοηθήσει τη βιομηχανία του πετρελαίου, η οποία αγωνίζεται όλο και περισσότερο να διατηρήσει τα μερίδιά της στον τομέα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Φυσικά, θα μπορούσαμε να αποτινάξουμε από πάνω μας συλλογικά αυτήν την τελευταία κρίση, όπως κάναμε και με το χρηματοοικονομικό δυστύχημα της περιόδου 2008-09, το οποίο παραδόθηκε στην ιστορία με μια φευγαλέα ματιά προς τα πίσω.

Ωστόσο η παγκόσμια πανδημία μοιάζει πολύ διαφορετική από την χρηματοοικονομική κρίση. Χτυπά τη σωματική μας ευεξία, καθώς και την οικονομική μας “υγεία” και μας έχει αναγκάσει όλους, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, να υιοθετήσουμε νέους τρόπους διαβίωσης και εργασίας, είτε μας αρέσουν είτε όχι.

Ο κλάδος μπορεί να επιβιώσει από μια πτώση της τάξης του 5% στη μακροπρόθεσμη ζήτηση, ωστόσο υπό αυτές τις συνθήκες θα είναι πολύ πιο δύσκολο να αναπτυχθεί.

Η στρατηγική σημασία της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας

Μια τέτοια απώλεια θα προκαλέσει διαρθρωτική πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, η οποία θα διατρέξει ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού του πετρελαίου. Θα υπάρχουν υπερβολικά πολλές πετρελαιοπηγές από τις οποίες θα εξορύσσεται πετρέλαιο, υπερβολικά πολλά πλοία για να το μετακινήσουν, υπερβολικά πολλά διυλιστήρια για να το επεξεργαστούν.

Ακόμη και πριν από την πανδημία, βλέπαμε έναν κόσμο στον οποίο η αύξηση της ζήτησης για πετρέλαιο συγκεντρωνόταν όλο και περισσότερο στα πλαστικά παρά στα καύσιμα.

Αυτή η παράμετρος ήδη “σκίαζε” τις προοπτικές των διυλιστηρίων στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, που αντιμετωπίζουν επίσης αυξανόμενο ανταγωνισμό από νεότερες μονάδες στη Μέση Ανατολή και την Ασία, οι οποίες ήταν πιο αποδοτικές και είχαν ευεργετικά μακροπρόθεσμες συμφωνίες εφοδιασμού σε πετρέλαιο.

Μια παρατεταμένη πτώση της ζήτησης θα κάνει τον ανταγωνισμό πιο έντονο, καθώς περισσότερες μονάδες θα αναζητούν αγορές για τα πλεονάζοντα προϊόντα τους.

Το τμήμα του κλάδου που καταπιάνεται με την ανεύρεση του αργού και την άντλησή του από το έδαφος πιθανόν να αντιμετωπίσει λιγότερα προβλήματα. Οι πετρελαιοπηγές αρχίζουν φυσικά την κατιούσα πορεία τους όταν τεθούν σε λειτουργία, απαιτώντας από τους παραγωγούς να δημιουργούν συνεχώς νέα παραγωγική δραστηριότητα και σε άλλα σημεία.

Αυτό δεν είναι πουθενά τόσο προφανές όσο στον κλάδο του σχιστόλιθου στις ΗΠΑ. Ωστόσο, η δεύτερη “έκρηξη” του σχιστόλιθου στις ΗΠΑ οφειλόταν, μεταξύ άλλων, σε μια τάση ισχυρής αύξησης της παγκόσμιας ζήτησης πετρελαίου που διήρκεσε χρόνια.

Αυτό οδήγησε τους περισσότερους παραγωγούς πετρελαίου στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν όλων των χωρών του OPEC, να αντλούν όσο περισσότερο αργό μπορούσαν και βοήθησε στο να διατηρηθούν οι τιμές του πετρελαίου κοντά στα 50 δολάρια το βαρέλι.

Οι ίδιοι αυτοί παραγωγοί του OPEC, ωστόσο, μειώνουν τώρα την παραγωγή τους κατά περισσότερο από 20%, ενώ και οι χώρες εκτός του καρτέλ βλέπουν την παραγωγή τους να μειώνεται κατά παρόμοια ποσοστά.

Είναι αλήθεια ότι μερικές από τις πετρελαιοπηγές που κλείνουν δεν θα ανοίξουν ξανά, ωστόσο οι περισσότερες θα περιμένουν “υπομονετικά” τους ιδιοκτήτες τους να βρουν την ευκαιρία να τις θέσουν ξανά σε λειτουργία.

Το άτυπο, αμείλικτο “άνω όριο” στις τιμές

Αυτή η υπερπλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα θα θέσει ένα άτυπο αλλά εντελώς πραγματικό άνω όριο στις τιμές του πετρελαίου, όπως ακριβώς συνέβη καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990.

Καμία μορφή διαχείρισης της προσφοράς από το μπλοκ υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας και κανένας αμερικανικός προεδρικός εκφοβισμός ξένων παραγωγών πετρελαίου δεν θα μπορέσει να αφαιρέσει από την εξίσωση αυτήν την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα.

Μόλις εξάλλου η τρέχουσα κρίση περάσει, το Ριάντ μπορεί να είναι λιγότερο πρόθυμο να παίξει το ρόλο του παραγωγού – εξισορροπητή (swing producer), περιορίζοντας την παραγωγή του την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι θα ανοίγουν ξανά τις κάνουλές τους.

Κάθε φορά που οι τιμές του πετρελαίου θα αυξάνονται, οι παραγωγοί θα “τρέχουν” να κάνουν χρήση της αδρανούς παραγωγικής τους δυνατότητας, υπονομεύοντας την ανάκαμψη.

Μετά την κατακρήμνιση των τιμών του πετρελαίου στα μέσα της δεκαετίας του 1980, χρειάστηκαν δύο δεκαετίες για να επιστρέψουν οι τιμές στα προηγούμενα επίπεδα τους – ακόμη περισσότερο αν συνυπολογίσει κανείς και τις επιπτώσεις του πληθωρισμού.

Αυτή τη φορά, η αναμονή θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο παρατεταμένη.

ΠΗΓΗ: capital.gr

 

 

 

Η πανδημία του κορονοϊού προκάλεσε και μια παράπλευρη απώλεια, έναν απόλυτο αιφνιδιασμό για τις αγορές και τους αναλυτές.

Και οι αναλυτές σπεύδουν τώρα να προειδοποιήσουν πως μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία.

Η ίδια η ιδέα εξάλλου πως ένα αγαθό μπορεί να πωλείται σε αρνητικές τιμές μοιάζει εξωφρενική, υποδεικνύοντας μια πλήρη αντιστροφή των ρόλων του αγοραστή και του πωλητή.

Μόνο που όταν μιλάμε για το πετρέλαιο, για το ίδιο το αίμα στις φλέβες της σύγχρονης οικονομίας, τέτοιες περιπέτειες δεν είναι ακριβώς καινούριες.

Όπως ζήσαμε όλοι, στις 20 Απριλίου 2020, σε εκείνη την εφιαλτική συνεδρίαση, η τιμή του αμερικανικού αργού, παράδοσης Μαΐου, καταποντίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της κάτω από τα 0 δολάρια/βαρέλι.

Το αργό του Τέξας άγγιξε ακόμα και τα -40,32 δολάρια/βαρέλι. Η ιστορική πτώση ήταν άλλη μια σαφής απόδειξη της οικονομικής κρισιμότητας της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης του Covid-19.

Τι πυροδότησε όμως την πλήρη αντιστροφή τιμών και ρόλων; Το αδιάθετο πετρέλαιο στις δεξαμενές της Οκλαχόμα, εκεί που πηγαίνουν τα αποθέματα του αμερικανικού πετρελαίου.

Τα αποθέματα ήταν τώρα περισσότερα από την παραγωγή και η ζήτηση χαμηλή, λόγω της πανδημίας. Όσοι είχαν αποθέματα, πλήρωναν πια για να ξεφορτωθούν το αδιάθετο εμπόρευμά τους!

Όπως ήταν φυσικό, η πλήρης κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου έστειλε ρίγη ανατριχίλας στα πέρατα της οικουμένης. Και ήταν ένα σοκ επικών προδιαγραφών.

Παράγοντες της αγοράς μίλησαν ακόμα και για ανακατανομή δυνάμεων στην παγκόσμια οικονομική σκακιέρα, με την πλάστιγγα να γέρνει πλέον από τον αναπτυγμένο στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Το πετρέλαιο είχε ωστόσο πάντα τον τρόπο του να διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στην αγορά και να ανθίσταται στις προβλέψεις των ειδικών…

Οι Δυτικοί κάποιας ηλικίας θα θυμούνται ακόμα τις τρομακτικές αυξήσεις στην τιμή του πετρελαίου το 1973 και το 1979, με τα μποϊκοτάζ και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, που έκαναν Ευρώπη και Αμερική να τρέχουν και να μη φτάνουν.

Κάτι αντίστοιχο παρατηρούν οι αναλυτές πως συνέβη σταδιακά και από τις αρχές του 2000, με τις τιμές του πετρελαίου να ανεβαίνουν προοδευτικά και να παραμένουν σε υψηλά επίπεδα ως και το 2014. Αυτούς τους τριγμούς δεν τους κατάλαβε μόνο ο δυτικός καταναλωτής, αλλά και ο αναπτυσσόμενος κόσμος, που χτυπήθηκε και περισσότερο.

Ποιος κέρδισε από αυτό; Οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες, που συγκέντρωσαν αμύθητα ποσά. Αναδυόμενες εταιρίες πετρελαίου, όπως η Petrobras της Βραζιλίας και η Petronas της Μαλαισίας, γιγαντώθηκαν στην παγκόσμια αγορά.

Όπως έκανε και η Ρωσία, επιστρέφοντας δυνατά ως σημαντική γεωπολιτική δύναμη χάρη στην ευρωστία εταιριών όπως οι Rosneft, Lukoil και Gazprom.

Κάθε αύξηση στην τιμή των ορυκτών καυσίμων αναδιατάσσει την παγκόσμια οικονομία, μόνο που αυτό λειτουργεί και αντίστροφα. Για τη συντριπτική πλειονότητα των κρατών του κόσμου, η πρόσφατη πτώση στις τιμές του πετρελαίου είναι ευλογία.

Αναδυόμενες αγορές όπως η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες, η Αργεντινή, η Τουρκία και η Νότια Αφρική επωφελούνται περισσότερο, εκεί δηλαδή που οι εισαγωγές πετρελαίου αντικατοπτρίζουν ένα καλό ποσοστό των συνολικών εισαγωγών τους.

Η φτηνή ενέργεια μπορεί να αντισταθμίσει ένα ποσοστό από τις απώλειες του κορονοϊού. Την ίδια όμως στιγμή, οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου λειτουργούν ως συντριπτικό πλήγμα για τους παραγωγούς του.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που το πετρέλαιο γνωρίζει κατάρρευση. Η πρώτη έλαβε χώρα το 1985, όταν η Σαουδική Αραβία άρχισε τον δικό της πόλεμο τιμών για να ξαναπάρει το μερίδιο αγοράς που είχε θυσιάσει στα πόδια των άλλων πετρελαιοπαραγωγών του OPEC.

Η δεύτερη σημειώθηκε το 1997, όταν η οικονομική κρίση που χτύπησε την Ασία οδήγησε τη ζήτηση σε κατακόρυφη πτώση. Μια τρίτη ήρθε τον Ιούνιο του 2014 και είχε να κάνει με τα αποθέματα των ΗΠΑ, που άλλαξαν μια για πάντα τις ισορροπίες μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.

Αυτή η κατρακύλα σταμάτησε προσωρινά τον Σεπτέμβριο του 2016, σε εκείνη την ιστορική συμφωνία OPEC και Ρωσίας να περιορίσουν αμφότεροι την παραγωγή τους. Τώρα ζούμε την τέταρτη πετρελαϊκή κρίση τιμών, έχοντας απέναντί μας τον πρωτόγνωρο καταποντισμό της ζήτησης λόγω κορονοϊού.

Οι συζητήσεις μάλιστα μεταξύ Ρωσίας και Σαουδικής Αραβίας κατέληξαν σε αδιέξοδο στις αρχές Μαρτίου. Η Ρωσία αρνήθηκε να περιορίσει την παραγωγή της και η Σαουδική Αραβία απάντησε διπλασιάζοντας την παραγωγή πετρελαίου και ρίχνοντάς το στην παγκόσμια αγορά με γενναίες εκπτώσεις.

Το τοπίο παραμένει θολό. Γιατί μπορεί οι αρνητικές τιμές του αμερικανικού αργού παράδοσης Μαΐου να οφείλονται πρωτίστως σε τεχνικούς λόγους αποθήκευσης, οι τιμές του παραμένουν ωστόσο σε ιστορικό χαμηλό και για τον Ιούνιο.

Όπως υπολογίζουν οι αναλυτές, οι σημερινές τιμές του πετρελαίου (προσαρμοζόμενες στον πληθωρισμό) είναι παρόμοιες με εκείνες που είδαμε τελευταία φορά στη δεκαετία του 1950, όταν τα αφεντικά της πετρελαϊκής αγοράς ήταν οι ΗΠΑ και η Βρετανική Αυτοκρατορία και οι χώρες του Περσικού Κόλπου ήταν απλώς νέοι παίκτες.

Είναι γεγονός ότι τείνουμε να θεωρούμε τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες ως εύρωστες οικονομίες, έχοντας λες την κάνουλα που γεννά λεφτά. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Στις αρχές Φεβρουαρίου, πριν ακόμα γίνει ο κορονοϊός παγκόσμιο φόβητρο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποιούσε πως Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα θα χρωστούν στους πάντες ως το 2034.

Το Μπαχρέιν αποφεύγει για την ώρα την οικονομική κρίση με ζεστό χρήμα από τη Σαουδική Αραβία και το Ομάν είναι τόσο καταχρεωμένο που θα στραφεί σίγουρα για βοήθεια είτε στο Ριάντ είτε στο ΔΝΤ.

Μόνο που το οικονομικό προφίλ των χωρών του Κόλπου δεν είναι τυπικό των περισσότερων πετρελαιοπαραγωγών κρατών. Εκεί που τα χρέη είναι μεγάλα μεν, διαχειρίσιμα δε.

Η Petrobras της Βραζιλίας, για παράδειγμα, έκλεισε το 2019 με χρέη 78,9 δισ. δολαρίων, ένα από τα μεγαλύτερα της αγοράς πετρελαιοειδών, κανείς όμως δεν πανικοβάλλεται.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την Petronas, που αντιπροσωπεύει πάνω από το 15% των συνολικών εσόδων του δημοσίου της Μαλαισίας την τελευταία πενταετία. Οι οίκοι αξιολόγησης εμφανίζονται απαισιόδοξοι στις προβλέψεις τους, η εταιρία διατηρεί ωστόσο την αξιολόγηση A.

Κι αυτό γιατί είναι ανθηρές επιχειρήσεις με πλοκάμια στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Η Βενεζουέλα, από την άλλη, δεν μπορεί να πει το ίδιο. Η κυβέρνηση του Μαδούρο υπέστη μεγάλες πιέσεις ήδη από το 2014 και την τότε πτώση της τιμής του πετρελαίου.

Ο Ισημερινός είναι η δεύτερη λατινοαμερικάνικη χώρα με τα πιεστικότερα προβλήματα. Η κυβέρνησή του πάγωσε πρόσφατα τη δόση των 800 εκατ. δολαρίων (από τα 65 δισ. δολάρια του εθνικού του χρέους), καθώς η πτώση της τιμής του πετρελαίου έφερε πίσω τις προβλέψεις του. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην Αργεντινή.

Αυτό είναι το προφίλ των χωρών που πλήττονται κυρίως από την τωρινή πετρελαϊκή κρίση, πυκνοκατοικημένες χώρες η παραγωγική οικονομία των οποίων εξαρτάται άμεσα από το πετρέλαιο.

Αφήνοντας εκτός το Ιράν και την ιδιαίτερη κατάσταση που έχουν επιβάλει οι αμερικανικές κυρώσεις, το γειτονικό Ιράκ, που το 90% του ΑΕΠ του εξαρτάται από το πετρέλαιο, παλεύει ήδη για να πληρώσει τους δημόσιους υπαλλήλους του.

Εξαιρετικά ευάλωτη είναι επίσης η Αλγερία, που τα αποθέματα πετρελαίου της αντιπροσώπευαν άλλοτε το 1/3 του ΑΕΠ της και το 2018, σύμφωνα με το ΔΝΤ, εξαντλήθηκαν. Το Ταμείο περιμένει τα αποθέματά της να πέσουν κάτω από τα 13 δισ. δολάρια το 2021.

Το μόνο που τη σώζει, για την ώρα, είναι το γεγονός ότι δεν έχει εθνικό χρέος. Κάτι που δεν ισχύει για τους δύο μεγάλους υποσαχάριους πετρελαιοπαραγωγούς, Αγκόλα και Νιγηρία.

Το χρέος της Αγκόλας εκτοξεύτηκε από το 30% του ΑΕΠ της το 2012 στο 111% το 2019, κάτι που σημαίνει πως το 1/3 όσων βγάζει από τις εξαγωγές του πετρελαίου της πηγαίνει για αποπληρωμή των εθνικών δανείων.

Κι αυτό χωρίς την πρόσφατη πτώση της τιμής του πετρελαίου. Γι’ αυτό και τα δεκαετή ομόλογα της χώρας αξιολογήθηκαν εκ νέου προσφάτως στο χαμηλότατο CCC+ και θεωρούνται εξαιρετικά παρακινδυνευμένη επενδυτική κίνηση.

Τον προηγούμενο μόλις μήνα, το Bloomberg εκτίμησε πως η Νιγηρία ξεπέρασε τη Νότια Αφρική και έγινε η μεγαλύτερη αφρικανική οικονομία. Μια μεγάλη και διαφοροποιημένη οικονομία που συνεχίζει ωστόσο να βασίζεται στο πετρέλαιό της, που αντιπροσωπεύει τη μερίδα του λέοντος στο ΑΕΠ της.

Με το που ξέσπασε η νέα πετρελαϊκή κρίση, ο υπουργός Οικονομικών της Νιγηρίας χαρακτήρισε τη χώρα σε οικονομική «κατάσταση κρίσης» και η Standard & Poor’s έριξε την αξιολόγησή της στο Β-, αυξάνοντας το κόστος δανεισμού της δηλαδή.

Κάθε ταλάντευση στις τιμές του πετρελαίου σηματοδοτεί εποχές ανάπτυξης ή ύφεσης στην παγκόσμια οικονομία. Οι περιπέτειες των τιμών στη δεκαετία του 1970 και η εθνικοποίηση της πετρελαιοβιομηχανίας στη Μέσης Ανατολής έφεραν το οριστικό τέλος της λεγόμενης αυτοκρατορικής εποχής.

Η δεκαετία του 1980 είδε τη δημιουργία μιας παγκόσμιας ενεργειακής οικονομίας και το 2000 φάνηκε να ανοίγει την πόρτα σε μια νέα περίοδο «κρατικού καπιταλισμού», εκεί όπου η Κίνα έγινε ο κύριος μοχλός της ζήτησης και κολοσσοί όπως η Aramco και η Rosneft διαχειρίζονταν την προσφορά.

Ορόσημο εδώ ήταν το 2014, όταν η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου εμφάνισε προβλήματα σε αυτό το μοντέλο του πετρελαϊκού καπιταλισμού. Ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας δεν είναι τόσο υψηλός όσο άλλοτε και η είσοδος της Αμερικής δημιούργησε προβλήματα στις προσπάθειες OPEC και Ρωσίας να ελέγξουν την αγορά.

Όπως έδειξε άλλωστε το πρόσφατο ναυάγιο στις απόπειρες να σταθεροποιηθούν οι τιμές του πετρελαίου στην πανδημία που διανύει η υφήλιος, δεν υπάρχει πραγματικός ρυθμιστικός παράγοντας στην αγορά του πετρελαίου. Ούτε και τάξη.

Η διπλωματία των συμβολαίων πετρελαίου είναι εύθραυστη και κανείς δεν ξέρει ποιος θέλει και τι. Οι αναλυτές αναρωτιούνται ακόμα τι πραγματικά προτιμά η αμερικανική κυβέρνηση, υψηλές ή χαμηλές τιμές;

Τι περιλαμβάνει όμως το μενού για το μέλλον; Με δεδομένο πόσο ανηλεείς είναι οι αγορές; Την ώρα που για χώρες όπως το Ιράκ, η Αλγερία και η Αγκόλα η κρίση είναι πραγματικά υπαρξιακή, κολοσσοί όπως η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία θα εκμεταλλευτούν τη ρώμη τους για να επιβιώσουν της κατάστασης.

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Παγκόσμια Τράπεζα περιμένουν πολλούς από τους μικρότερους πετρελαιοπαραγωγούς να κάνουν ουρά για οικονομική βοήθεια. Ρυθμιστικός παράγοντας εδώ θα είναι αναμφίβολα η Κίνα, που από το 2004 έχει στα χέρια της πάνω από 152 δισ. δολάρια χρέους αφρικανικών, ασιατικών και λατινοαμερικανικών κρατών.

Το Πεκίνο κατέχει σήμερα ένα μεγάλο ποσοστό του εξωτερικού χρέους Βενεζουέλας και Αγκόλας. Τι σκοπεύει να κάνει και τι τελικά θα κάνει είναι αποφασιστικής σημασίας όχι μόνο για την οικονομία των δύο χωρών, αλλά και την παγκόσμια οικονομία.

Την εκ νέου απορρύθμιση της οποίας φοβούνται περισσότερο οι αναλυτές των μεγαλύτερων οίκων αξιολόγησης. Στις εκθέσεις των οποίων εμφανίζονταν ανήσυχοι για το πόσο ευάλωτοι είναι αυτοί οι παραγωγοί ορυκτών καυσίμων πριν καν ξεσπάσει ο κορονοϊός.

Πώς θα ανταποκριθούν στις αρνητικές τιμές του πετρελαίου, στην ασύλληπτη αυτή συνθήκη όπου οι διαπραγματευτές πετρελαίου πληρώνουν τους επίδοξους αγοραστές για να αγοράσουν το πετρέλαιό τους;

Αυτοί οι ευάλωτοι παίκτες της παγκόσμιας πετρελαϊκής αγοράς σε Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, υποσαχάρια Αφρική και Λατινική Αμερική πρέπει να διαφοροποιήσουν τις εθνικές τους οικονομίες και να μη βασίζονται στα πετροδόλαρα αν είναι να επιβιώσουν.

Και να επιβιώσει μαζί τους και ο υπόλοιπος κόσμος.

ΠΗΓΗ: newsbeast.gr

Κέρδη σημείωσε η τιμή του πετρελαίου την Παρασκευή για να πετύχει κέρδη και στην εβδομάδα, με την αγορά να καλωσορίζει την εκκίνηση των περικοπών στην παραγωγή που συμφώνησαν πρόσφατα οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες. 

“Οι τιμές του πετρελαίου αψηφούν την υπερπροσφορά και αντ’ αυτού εστιάζουν στην εκκίνηση της πιο σημαντικής περικοπής της παραγωγής στην ιστορία”, σχολιάζει ο Phil Flynn, ανώτερος αναλυτής αγοράς της The Price Futures Group. Ο ίδιος εκτιμά πως η μείωση θα είναι η πιο σημαντική περιχαράκωση του πετρελαίου και της παραγωγής πετρελαίου αλλά η αγορά σέβεται επίσης την τρέχουσα υπερπροσφορά”, η οποία μέχρι στιγμής συγκρατεί τα κέρδη της αγοράς.

Ο OPEC και οι σύμμαχοί του ξεκίνησαν σήμερα να μειώνουν την παραγωγή μετά τη συμφωνία του Απριλίου να την περικόψουν συνολικά κατά 9,7 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα τον Μάιο και τον Ιούνιο.

Η τιμή του συμβολαίου του αργού, παραδόσεως Ιουνίου σημείωσε άνοδο 94 σεντς ή 5% στα 19,78 δολ. το βαρέλι στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων της Νέας Υόρκης. Από την αρχή της εβδομάδα σημείωσε κέρδη 16,8%. Το WTI είχε κάνει άλμα 52% στις προηγούμενες δύο συνεδριάσεις αλλά και πάλι ολοκλήρωσε τον Απρίλιο με απώλειες 8%, ενώ έχει υποχωρήσει κατά 68% από τις αρχές του έτους.

Οι τιμές του πετρελαίου έχουν βρει έναν βηματισμό “καθώς οι προσπάθειες περικοπής της παραγωγής εντατικοποιούνται και υπάρχουν αργά σημάδια ότι μέρη της οικονομίας ανοίγουν ξανά σε Ευρώπη και ΗΠΑ”, σημειώνει ο Edward Moya, αναλυτής αγοράς της Oanda.

ΠΗΓΗ: capital.gr