Συντάκτης: I

• Η κοινή επιχείρηση H2 MOBILITY θέτει  σε λειτουργία άλλους σταθμούς H  ₂
• Τα οχήματα με κυψέλες καυσίμου μπορούν τώρα να ανεφοδιάζονται στο σταθμό πλήρωσης της Shell στο Karl-Krekeler-Strasse
• Τεχνολογία συστημάτων από την Air Liquide
• Πρόγραμμα υποστηριζόμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

H2 Κινητικότητα Η Γερμανία και οι μέτοχοί της, η Shell και η Air Liquide έχουν ανοίξει τώρα ένα άλλο  σταθμό ανεφοδιασμού υδρογόνου (H  ₂ ) στο Leverkusen της Γερμανίας. Ένας νέος  σταθμός H  ₂ τέθηκε σε λειτουργία στο Έσσεν – το ένατο και το δέκατο στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. 

Τα ηλεκτρικά οχήματα που κινούνται με καύσιμα κινούνται με υδρογόνο. Τα πλεονεκτήματα: χωρίς θόρυβο, χωρίς ρύπους, αλλά με την ίδια χρησιμότητα, την ταχύτητα και την εμβέλεια όπως τα αυτοκίνητα με βενζινοκινητήρες ή πετρελαιοκινητήρες. Τα οχήματα υδρογόνου κυμαίνονται από 500 έως 800 χιλιόμετρα και μπορούν να ανεφοδιαστούν σε τρία λεπτά.

Υπάρχουν επί του παρόντος 62 H  ₂  σταθμούς πλήρωσης στη Γερμανία, συμπεριλαμβανομένων Κολωνία, Ντύσελντορφ, Mülheim, και Wuppertal. Μονσενγκλάντμπαχ, Άαχεν, Ντόρτμουντ και Ντούισμπουργκ ήδη πλησιάζουν.

Ο νέος   σταθμός H  ₂ στο Leverkusen χτίστηκε από την Air Liquide. Η θέση του, ο σταθμός φόρτωσης Shell στο Karl-Krekeler-Strasse 2, βρίσκεται κοντά στον κόμβο του αυτοκινητόδρομου Leverkusen, μόλις 500μ. Από τον A3 slip road. Η ηλεκτρονική κινητικότητα με υδρογόνο μειώνει τις   εκπομπές CO  ₂

Το υδρογόνο προσφέρει έναν τρόπο να επεκταθεί η κλίμακα των καυσίμων που είναι διαθέσιμα στον τομέα των μεταφορών με τρόπο φιλικό προς το κλίμα: οι  εκπομπές CO _{2 που} προκαλούν ζημίες στο κλίμα  μπορούν να μειωθούν με τη χρήση υδρογόνου που παράγεται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Thomas Zengerly, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος, η Shell Γερμανία Oil GmbH, λέει: «Το υδρογόνο είναι μια πολλά υποσχόμενη τεχνολογία, και H  ₂   είναι ένα καύσιμο για καθαρή κινητικότητα.»

Ο Markus Schewitza, Διευθύνων Σύμβουλος της Air Liquide Advanced Technologies GmbH, προσθέτει: “Το υδρογόνο είναι μια από τις καλύτερες λύσεις για την επίτευξη των στόχων της Συμφωνίας των Παρισίων. Έχει τη δυνατότητα να αποικοδομήσει τον τομέα των μεταφορών, μια από τις σημαντικότερες πηγές ρύπανσης στις πόλεις μας. Η Air Liquide είναι υπερήφανη που συνεισφέρει στη δημιουργία της μεγαλύτερης   υποδομής Η  ₂ στην Ευρώπη, επιτρέποντας έτσι την ανάπτυξη οχημάτων με κυψέλες καυσίμου στη Γερμανία. “

Ο Nikolas Iwan, Διευθύνων Σύμβουλος της H2 MOBILITY Germany GmbH, λέει: “Η Γερμανία βρίσκεται στο δρόμο για να γίνει πρωτοπόρος στην ηλεκτρομαγνητική χρήση με υδρογόνο. Σήμερα κατασκευάζουμε τη ραχοκοκαλιά της υποδομής υδρογόνου με τους πρώτους 100 σταθμούς σε μητροπολιτικές περιοχές καθώς και συνδέοντας τους αρτηριακούς δρόμους και τους αυτοκινητοδρόμους. Οι λεπτομέρειες της επέκτασης καθορίζονται από τη ζήτηση.

Ο σταθμός υδρογόνου στο Leverkusen χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω της κοινής επιχείρησης “Κυψέλες καυσίμου και υδρογόνου 2” (FCH 2 JU) στο σχέδιο H2ME (Hydrogen Mobility Europe).

ΠΟΠΕΚ  /  POPEK.GR

Προκειμένου να προωθηθεί η μετάβαση στην ενέργεια, η κατάσταση της Κάτω Σαξονίας προτίθεται να επικεντρωθεί ακόμη περισσότερο στην υδρογόνου στο μέλλον. 

Ο υπουργός περιβάλλοντος Olaf Lies (SPD) ανακοίνωσε στο περιθώριο της συνεδρίασης κλειστής πόρτας της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD στο Cuxhaven την Τετάρτη μια «στρατηγική για το υδρογόνο». 

“Δεν θα πετύχουμε με επιτυχία τη μετάβαση στην ενέργεια εάν βασιζόμαστε μόνο στην ηλεκτρική ενέργεια”, εξηγεί ο Lies. Το υδρογόνο, σε αντίθεση με την ηλεκτρική ενέργεια, είναι ευκολότερο να αποθηκευτεί και να μεταφερθεί και παρουσιάζει ενδιαφέρον τόσο για τη βιομηχανία όσο και για την κινητικότητα. Για τα οχήματα, ωστόσο, έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στην ηλεκτρική ενέργεια.

Ο αναπληρωτής ηγέτης του SPD, κ. Uwe Santjer, τόνισε ότι το υδρογόνο θα μπορούσε να παραχθεί από την ηλεκτρική ενέργεια απευθείας από αιολικά πάρκα στην ανοικτή θάλασσα και να φτάσει στην ξηρά με πλοίο. “Η Κάτω Σαξονία μπορεί να γίνει μια ναυαρχίδα από πλευράς υδρογόνου”, δήλωσε ο Santjer. Το Cuxhaven θα μπορούσε, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, να γίνει μια κατάλληλη τοποθεσία μοντέλου.

Από τον Σεπτέμβριο του 2018, για πρώτη φορά λειτουργούσαν δύο αμαξοστοιχίες κυψελών καυσίμου υδρογόνου στη σιδηροδρομική γραμμή Cuxhaven-Buxtehude. Στην Κάτω Σαξονία, ένα πιλοτικό εργοστάσιο ισχύος 100 MW θα ξεκινήσει το 2022, το οποίο θα παράγει υδρογόνο ή αέριο μεθανίου από πράσινο ηλεκτρισμό.

Πώς μπορεί να παραχθεί υδρογόνο; Τα σχέδια είναι να παράγουν ενέργεια από  αιολικά πάρκα ανοικτής θαλάσσης στη Βόρεια Θάλασσα  και στη συνέχεια να μεταφερθούν με πλοίο στην ακτή. “Η Κάτω Σαξονία μπορεί να γίνει μια ναυαρχίδα από πλευράς υδρογόνου”, δήλωσε ο Uwe Santjer, Αναπληρωτής Πρόεδρος του Ομίλου SPD . 

Πηγή: DPA

H ιδέα είναι επαναστατική: μια ειδική συσκευή έρχεται σε επαφή με τον αέρα, εκτίθεται στο φως του ήλιου και αρχίζει να παράγει καύσιμα δωρεάν!Μια ιδέα που έχει βαλθεί να μετουσιώσει στην πράξη σε συνεργασία με την Toyota Motor Europe το Ολλανδικό Ινστιτούτο για την βασική έρευνα στην Ενέργεια (DIFFER) με επικεφαλής της αρμόδιας ομάδας έναν συμπατριώτη μας, τον χημικό μηχανικό Μιχάλη Τσαμπά.

Η συνεργασία στοχεύει στην ανάπτυξη μιας καινοτόμου συσκευής που απορροφά τους υδρατμούς από τον ατμοσφαιρικό αέρα και χρησιμοποιώντας την ενέργεια του ήλιου τους διασπά απευθείας σε οξυγόνο και υδρογόνο. Τα οφέλη από την παραγωγή εναλλακτικών καυσίμων είναι προφανή: από τη μια θα μειωθεί η εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα και αφετέρου θα μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Ένα από αυτά τα εναλλακτικά βιώσιμα καύσιμα είναι το υδρογόνο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποθήκευση της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές. Το υδρογόνο μπορεί εν συνεχεία να τροφοδοτηθεί μαζί με οξυγόνο σε μια κυψέλη καυσίμου, παράγoντας ηλεκτρική ενέργεια και εκπέμποντας μόνο καθαρό νερό.

Κατά την αναζήτηση λύσεων, το Τμήμα Έρευνας της Toyota Motors Europe συναντήθηκε με την ομάδα καταλυτικών και ηλεκτροχημικών διεργασιών για ενεργειακές εφαρμογές του DIFFER, επικεφαλής της οποίας είναι ο Μιχάλης Τσαμπάς. Η εν λόγω ομάδα εργαζόταν ήδη στην ανάπτυξη νέων μεθόδων για τη διάσπαση του νερού που υπάρχει στην ατμόσφαιρα (αντί για τη διάσπαση υγρού νερού που είναι η κλασική προσέγγιση).

« Χρησιμοποιώντας το νερό σε αέρια αντί σε υγρή μορφή έχει αρκετά πλεονεκτήματα. Τα υγρά παρουσιάζουν ορισμένα τεχνικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα τον ανεπιθύμητο σχηματισμό φυσαλίδων. Επιπλέον, με τη χρήση νερού στην αέρια φάση αντί της υγρής φάσης, δεν χρειαζόμαστε δαπανηρές εγκαταστάσεις για τον καθαρισμό του νερού. Και τέλος, δεδομένου ότι χρησιμοποιούμε μόνο το νερό που υπάρχει στον περιβάλλοντα αέρα, η τεχνολογία μας είναι επίσης εφαρμόσιμη σε απομακρυσμένους χώρους όπου δεν υπάρχει νερό», εξήγησε ο Έλληνας επιστήμονας.

Την τελευταία χρονιά το DIFFER και η TME συνεργάστηκαν για να αποδείξουν πως η ιδέα λειτουργεί στην πράξη. Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα νέο φωτοηλεκτροχημικό αντιδραστήρα στερεάς κατάστασης ο οποίος εκτέθηκε σε ηλιακό φως και κατάφερε να απορροφήσει νερό (υγρασία) από τον τον ατμοσφαιρικό αέρα και στη συνέχεια να παράγει υδρογόνο. Αυτός ο πρωτότυπος αντιδραστήρας πέτυχε εντυπωσιακή απόδοση, που έφτασε στο 70% της απόδοσης που επιτυγχάνεται όταν μια ισοδύναμη συσκευή τροφοδοτείται με υγρό νερό. Το σύστημα αποτελείται από ηλεκτρολύτες πολυμερικής μεμβράνης, πορώδη φωτοηλεκτρόδια και απορροφητικά υλικά, σε συνδυασμό με έναν ειδικά σχεδιασμένο αντιδραστήρα.

«Η Toyota έχει ήδη πρωτοπορήσει παράγοντας μαζικά το πρώτο επιβατικό αυτοκίνητο που χρησιμοποιεί ως καύσιμο το υδρογόνο. Επίσης η Toyota συμβάλλει ενεργά στην ανεύρεση τρόπων παραγωγής υδρογόνου χωρίς τη χρήση ορυκτών καυσίμων», λέει ο Ιζότα Τσέρι, Γενικός Διευθυντής του τομέα Έρευνας Προηγμένων Υλικών της Toyota Motor Europe.

«Η εταιρεία έχει θέσει την περιβαλλοντική πρόκληση Toyota Environmental Challenge 2050, στοχεύοντας σε μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής των οχημάτων (παραγωγή, λειτουργία κλπ). Η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για παραγωγή υδρογόνου μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Υποστηρίζοντας τη βασική (θεμελιώδη έρευνα) όπως στην προκειμένη συνεργασία, εργαζόμαστε προς την ανάπτυξη μιας κοινωνίας βασισμένης στο υδρογόνο, αναπτύσσοντας προσιτές και εύχρηστες εφαρμογές του υδρογόνου τόσο για τις εργοστασιακές διεργασίες μας όσο και για τους πελάτες», συμπληρώνει.

Στο επόμενο στάδιο του project, οι εταίροι σκοπεύουν να βελτιώσουν σημαντικά το πρωτότυπο. Κι όταν έχει ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, η έρευνα θα στραφεί στην αναβάθμιση της τεχνολογίας από εργαστηριακή σε βιομηχανική κλίμακα. «Δεν είμαστε ακόμα εκεί», εξηγεί ο δρ Τσαμπάς. «Αλλά ελπίζουμε ότι μια μέρα, αυτές οι διατάξεις θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από ιδιώτες, είτε σε σπίτια για να τροφοδοτήσουν οικιακές συσκευές είτε για την καθημερινή μετακίνηση παράγoντας καύσιμο για αυτοκίνητα υδρογόνου».

dete.gr

 Σήμερα, η Eni υπέγραψε συμφωνία με την COREPLA για την έναρξη ερευνητικών έργων για την παραγωγή υδρογόνου από μη ανακυκλώσιμα πλαστικά απορρίμματα συσκευασίας.

Ρώμη, 8 Μαρτίου 2019 –

Σήμερα, η Eni υπέγραψε συμφωνία με την COREPLA, την Εθνική Κοινοπραξία για τη Συλλογή, Ανακύκλωση και Ανάκτηση Πλαστικών Συσκευασιών, να ξεκινήσει ερευνητικά έργα για την παραγωγή υδρογόνου από μη ανακυκλώσιμα πλαστικά απορρίμματα συσκευασίας.

Η συμφωνία υπογράφηκε από τον Giuseppe Ricci, Διευθύνοντα Σύμβουλο της Eni και από τον Antonello Ciotti, Πρόεδρο της COREPLA. Ορίζει την κοινή ομάδα εργασίας η οποία θα αξιολογήσει τους επόμενους έξι μήνες την έναρξη ερευνητικών έργων για την παραγωγή υδρογόνου και υψηλής ποιότητας βιοκαυσίμων από πλαστικά απόβλητα. Η ομάδα εργασίας θα αναλύσει πώς η αγορά μη μηχανικά ανακυκλώσιμων συσκευασιών θα εξελιχθεί τα επόμενα χρόνια. Θα μελετήσουν τα είδη αποβλήτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη μιας θετικής και καινοτόμου διαδικασίας κυκλικής οικονομίας και τη μεγιστοποίηση της ανάκτησης, σύμφωνα με τις νέες οδηγίες της ΕΕ.

Στα ταξινομημένα απόβλητα, οι πλαστικές συσκευασίες χωρίζονται και αποστέλλονται για να ανακυκλωθούν, ώστε να μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν, κυρίως μετατρέποντάς τους σε μάρκες ή σπόρους που στη συνέχεια γίνονται πρώτες ύλες για τη δημιουργία νέων προϊόντων. Αλλά δεν μπορούν όλα να ανακυκλωθούν. Το Plasmix είναι το συλλογικό όνομα για τα διάφορα πλαστικά που χρησιμοποιούνται συσκευασίες που επί του παρόντος δεν έχουν καμία χρήση στην αγορά της ανακύκλωσης. Σχεδόν όλα αυτά πηγαίνουν προς την ανάκτηση ενέργειας, εκτός από ένα μικρό κλάσμα που καταλήγει σε χώρο υγειονομικής ταφής. Χάρη στη συμφωνία που υπογράφηκε σήμερα, ορισμένα από αυτά μπορούν να ανακυκλωθούν και να μετατραπούν σε νέα πρώτη ύλη.

Μέσω της συμφωνίας αυτής, η Eni ενισχύει και αναπτύσσει τη στρατηγική της για την εφαρμογή των αρχών της κυκλικής οικονομίας στις επιχειρήσεις της, με βάση την έρευνα και τις νέες τεχνολογίες. Από το 2014, χάρη στο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας Ecofining ™, η Eni παράγει βιοκαύσιμα υψηλής ποιότητας από χρησιμοποιημένο λάδι μαγειρέματος και τηγανίσματος, ζωικά λίπη και άλλα μη εδώδιμα απόβλητα, στο Porto Marghera και λίγο αργότερα και στην Gela. Το υδρογόνο αποτελεί ουσιαστικό μέρος της παραγωγικής διαδικασίας, καθώς εξουδετερώνει το οξυγόνο σε φυτικά έλαια και μετατρέπει τα τριγλυκερίδια σε παραφίνες και ισοπαραφίνες, απομακρύνοντας έτσι πλήρως το θείο, τους αζώτους και τους πολυαρωματικούς υδρογονάνθρακες από το βιοκαύσιμο. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της κυκλικής οικονομίας Eni είναι η απόρριψη καυσίμων. Ένα πιλοτικό εργοστάσιο κατασκευάστηκε στην Gela για να δοκιμάσει την παραγωγή βιο-πετρελαίου και βιομεθανίου που λαμβάνονται από το οργανικό κλάσμα των αστικών στερεών αποβλήτων (OFMSW). Τα αποτελέσματα θα είναι καθοριστικής σημασίας για την αναγγελθείσα παραγωγή σε βιομηχανική κλίμακα στα εργοστάσια της Ραβέννας, του Porto Marghera και δυνητικών άλλων εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών εγκαταστάσεων στην Ιταλία και ακόμη σε άλλες χώρες.

Η COREPLA, η Εθνική Κοινοπραξία Συλλογής, Ανακύκλωσης και Ανάκτησης Πλαστικών Συσκευασιών, έχει πάνω από 2.600 εταιρείες ως μέλη και ανέκαθεν έχει δεσμευτεί για καλύτερη διαχείριση στο τέλος του κύκλου ζωής των πλαστικών συσκευασιών. Αυξάνει την ευαισθητοποίηση των τελευταίων στο κοινό, τους θεσμούς και τις επιχειρήσεις και υποστηρίζει ενεργά την εφαρμοσμένη έρευνα που αποσκοπεί στην ανάπτυξη νέων ευκαιριών για τη βιομηχανία και την αγορά για τα συλλεχθέντα απόβλητα.

eni.com  /  popek.gr

Επιστήμονες στο Βέλγιο κατασκεύασαν ένα ηλιακό πάνελ που παράγει υδρογόνο ως πηγή καυσίμων για τη θέρμανση κατοικιών. Χρησιμοποιώντας την υγρασία στην ατμόσφαιρα, το φωτοβολταϊκό πάνελ μετατρέπει το φως του ήλιου σε αέριο υδρογόνο, παράγοντας περίπου 250 λίτρα φυσικού αερίου κάθε ημέρα.

Η επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Γιόχαν Μάρτενς, εργάζεται πάνω στο συγκεκριμένο ηλιακό πάνελ υδρογόνου τα τελευταία δέκα χρόνια. Όταν ξεκίνησαν, ήταν σε θέση να παράγουν μόνο μικρές ποσότητες αερίου υδρογόνου, αλλά τώρα οι φυσαλίδες αερίου είναι ορατές πάνω στον πίνακα κάτω από τον ήλιο.

«Πρόκειται για έναν πραγματικά μοναδικό συνδυασμό φυσικής και χημείας», εξήγησε ο Μάρτενς. «Για ένα ολόκληρο έτος, ο πίνακας παράγει κατά μέσο όρο 250 λίτρα την ημέρα, το οποίο είναι παγκόσμιο ρεκόρ», πρόσθεσε.

Ο Μάρτενς, σύμφωνα με το Naftemporiki.gr, εκτιμά ότι 20 ηλιακοί συλλέκτες θα μπορούσαν να παράσχουν αρκετή ηλεκτρική ενέργεια για να θερμάνουν ένα σπίτι για ένα χρόνο, με πλεόνασμα ενέργειας και για το επόμενο έτος.

Η ομάδα δεν είναι ακόμα έτοιμη να κατασκευάσει τα πάνελ για εμπορική χρήση, αλλά ετοιμάζεται για δοκιμαστική λειτουργία σε ένα σπίτι στη Φλάνδρα. Εάν η δοκιμή στεφθεί με επιτυχία, οι ερευνητές σχεδιάζουν να επεκτείνουν τις δοκιμές τους σε μια ολόκληρη γειτονιά.

Όντας ένα εξαιρετικά εύφλεκτο αέριο, το υδρογόνο μπορεί να είναι επικίνδυνο αν δεν χειριστεί σωστά. Οι Βέλγοι επιστήμονες ανέφεραν όμως ότι οι ίδιοι κίνδυνοι συνδέονται και με το φυσικό αέριο. Το υδρογόνο που παράγεται από τα ηλιακά πάνελ αποθηκεύεται σε μια δεξαμενή πετρελαίου που είναι εγκατεστημένη κοντά στο σπίτι.

Αν και αυτή η τεχνολογία είναι πολλά υποσχόμενη και παράγει μηδενικές εκπομπές άνθρακα, το κόστος των ηλιακών συλλεκτών, των δεξαμενών αποθήκευσης και της εγκατάστασης παραμένει άγνωστο.

greenagenda.gr