Του Γιώργου Φυντικάκη,
Στην καρδιά του καλοκαιριού, η αμόλυβδη στα νησιά “έπιασε” τα 2 ευρώ το λίτρο, η ΡΑΕ πρότεινε επιβολή πλαφόν σε 17 περιοχές, αλλά ο υπ. Οικονομίας Ι.Δραγασάκης προέταξε ως πλέον αποτελεσματικό μέτρο, την εφαρμογή “μεταφορικού ισοδύναμου” και στα καύσιμα, δηλαδή επιδότηση του μεταφορικού κόστους.
Σήμερα η αμόλυβδη κινείται ξανά μια ανάσα από τα 2 ευρώ στα νησιά, ουδείς ωστόσο στη κυβέρνηση φαίνεται να γνωρίζει πόσο θα κοστίσει το εν λόγω μέτρο, σε πόσα λίτρα θα αντιστοιχεί, και αν τα λεφτά υπάρχουν.
Τα λεφτά όμως… υπάρχουν, απλά φαίνεται ότι βουλώνουν χρόνια τώρα κάποιες άλλες τρύπες του κρατικού προυπολογισμού. Σύμφωνα με τις 7 μέχρι σήμερα επιστολές που έχει αποστείλει σε 6 διαφορετικούς υπουργούς τα τελευταία τρεισίμισι χρόνια ο Σύνδεσμος Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών, κάθε χρόνο οι εταιρείες καταβάλουν εισφορά ίση με το 1,2% επί της τιμής κάθε λίτρου που αγοράζουν.
Εως το 2015, τα περίπου 45-50 εκατ ευρώ που υπολογίζεται ότι αντιστοιχούν ετησίως στην εισφορά, κατατίθεντο σε έναν “Ειδικό Λογαριασμό” για τη χρηματοδότηση του μεταφορικού κόστους των καυσίμων σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας και σε νησιά. Τμήμα από αυτό τον κουμπαρά χρησιμοποιούνταν από τις εταιρείες για την επιδότηση του μεταφορικού κόστους, ανάλογα με την κατανάλωση που έκανε κάθε μία από αυτές στις συγκεκριμένες περιοχές.
Στα μέσα του 2015, η κυβέρνηση κατήργησε αυτό τον “Ειδικό Λογαριασμό”, όχι όμως και την υποχρέωση των εταιρειών να καταβάλουν την εισφορά 1,2%. Εδώ και τρισείμισι χρόνια, οι εταιρείες συνεχίζουν να πληρώνουν το παραπάνω κονδύλι, δίχως όμως να γνωρίζει κανείς, σε ποιό κωδικό καταλήγουν τα χρήματα, πως αξιοποιούνται και από ποιούς. Το ποσό συνεχίζει να ενσωματώνεται στο τελικό κόστος λιανικής που πληρώνουν οι καταναλωτές, δίχως να εξυπηρετεί τον σκοπό του, δηλαδή να συγκρατεί τις τιμές καυσίμων στα νησιά.
Σε 7 μέχρι σήμερα επιστολές του, προς τις κατά καιρούς ηγεσίες των υπουργείων Οικονομικών, Ενέργειας και Οικονομίας (Τρ. Αλεξιάδη, Π. Λαφαζάνη, Π. Σκουρλέτη, Ι. Δραγασάκη, Γ. Σταθάκη, Γ. Χουλιαράκη), ο ΣΕΕΠΕ ζητά να μάθει, δίχως να παίρνει απάντηση, αφενός για το καθεστώς που ισχύει σχετικά με τη μεταφορά καυσίμων σε νησιά και απομακρυσμένες περιοχές, αφετέρου για την επιστροφή των χρεωστούμενων από παλαιά επιδοτήσεων για καταβληθείσεις ποσότητες καυσίμων.
Διότι το Δημόσιο χρωστά επιδοτήσεις στις εταιρείες για καταβληθείσεις από παλαιά ποσότητες καυσίμων, και συγκεκριμένα από τα μέσα του 2013, όταν και καθορίστηκαν εκ νέου τα σχετικά δικαιολογητικά, ενώ εκκρεμούν για το σκοπό αυτό, και αγωγές δικαιούχων εταιρειών στα δικαστήρια.
Στα μέσα πάντως Ιουλίου, ο υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Νεκτάριος Σαντορινιός, είχε εξαγγείλει την πιλοτική εφαρμογή του λεγόμενου “μεταφορικού ισοδύναμου” και στα καύσιμα. Είχε μάλιστα δηλώσει ότι βρίσκεται σε συνεννόηση με τις εταιρείες καυσίμων και παρ’ ότι το εγχείρημα είναι δύσκολο, το Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει πιλοτικά η εφαρμογή του.
Στις 31 Ιουλίου, μόλις μερικές εβδομάδες αργότερα, εστάλη η τελευταία από τις επτά επιστολές του ΣΕΕΠΕ, προς τον γ.γ. του ΥΠΕΝ Μ.Βερροιόπουλο, με κοινοποίηση στον αναπληρωτή υπ.Οικονομικών Γ.Χουλιαράκη. Σε αυτήν επισημαίνεται μεταξύ άλλων, ότι οι εταιρείες πετρελαιοειδών, εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να εκπληρώνουν τις αναληφθείσες εκ μέρους τους υποχρεώσεις, ήτοι να καταβάλλουν την εν λόγω εισφορά.
Το ερώτημα επομένως είναι ποιός ο λόγος να μιλάμε για μεταφορικό ισοδύναμο, όταν οι εταιρείες συνεχίζουν, όπως λένε, να πληρώνουν για επιδότηση του κόστους μεταφοράς στα νησιά. Με τη διαφορά ότι ουδείς γνωρίζει επακριβώς πως αξιοποιούνται αυτά τα χρήματα, που με βάση μια μέση ενδεικτική τιμή καυσίμου, και διακινούμενο όγκο περίπου 6.000.000 τόνους ετησίως, ισοδυναμούν με 45-50 εκατ ευρώ το χρόνο.
Popek.gr / Energy Press
