Συντάκτης: I

Οι βενζινοπώλες της Ιταλίας απεργούν διότι το περιθώριο κέρδους τους πάνω στα καύσιμα έχει πλέον εξανεμιστεί ● Η ακροδεξιά πρωθυπουργός δεν έχει βρει ακόμα τη λύση σε αυτήν την πρόκληση, ενώ έπονται κι άλλες, ίσως δυσκολότερες

Ανταπόκριση του Θεόδωρου Ανδρεάδη – Συγγελλάκη,
δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών»

Είναι η πρώτη μαζική απεργιακή κινητοποίηση από τότε που η Τζόρτζια Μελόνι ανέλαβε πρωθυπουργός της Ιταλίας. Τα πρατήρια βενζίνης «κατέβασαν ρολά» σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη στάση της υπερσυντηρητικής κυβερνητικής συμμαχίας της Ρώμης και, ειδικότερα, για το πώς χειρίστηκε το θέμα της αύξησης της τιμής των καυσίμων και τη σχετική απόδοση ευθυνών.

Οι βενζινοπώλες επιμένουν ότι το ποσοστό κέρδους τους για κάθε λίτρο βενζίνης είναι ελάχιστο, ενώ εκείνο των φόρων που καταλήγουν στα ταμεία του υπουργείου Οικονομικών ξεπερνά το 50%. Την ίδια ώρα, είναι αντίθετοι στο πλαφόν στην τιμή πώλησης βενζίνης και ντίζελ στους αυτοκινητόδρομους, αλλά και στην υποχρεωτική ανάρτηση της μέσης τιμής των καυσίμων σε καθημερινή βάση σε όλα τα πρατήρια της χώρας. Ενα μέτρο που, στη λογική της κυβέρνησης Μελόνι, θα πρέπει να προστατέψει τους καταναλωτές και να ενισχύσει τον ανταγωνισμό.

Το κύριο πρόβλημα όμως, σύμφωνα με τους πρατηριούχους, είναι ότι οι βασικές αναφορές των αρμόδιων υπουργείων επικεντρώνονται στη δική τους κατηγορία. Και ότι «ξεχνούν» πως οι ιταλικές εταιρείες καυσίμων κατέβαλαν ελάχιστα από τα υπερκέρδη τους στο Δημόσιο, έστω κι αν το σχετικό μέτρο είχε ψηφιστεί και προωθηθεί με έμφαση ήδη από την κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι.

Η επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης επιμένει πως έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να αποφευχθεί η συγκεκριμένη κινητοποίηση και ότι οργανώθηκαν με τους βενζινάδες τρεις αλλεπάλληλες συναντήσεις μέσα σε μία εβδομάδα. Το όλο κλίμα όμως άρχισε να γίνεται εμφανώς τεταμένο από τα τέλη Δεκεμβρίου, όταν ανακοινώθηκε ότι η νέα αυτή κυβέρνηση της Λέγκας, της Φόρτσα Ιτάλια και των Αδελφών της Ιταλίας δεν εννοούσε να παρατείνει τη μείωση των φόρων στα καύσιμα που είχε εγκρίνει ο Ντράγκι.

«Είναι απόφαση πολιτική, θελήσαμε να δώσουμε έμφαση, για παράδειγμα, στη στήριξη των φτωχότερων νοικοκυριών και να τα βοηθήσουμε να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος και του φυσικού αερίου», επέμεινε η Ιταλίδα πρωθυπουργός. Ως πολιτική απόφαση, όμως, προκαλεί και σειρά αντιδράσεων. Ιδίως σε μια φάση κατά την οποία, από την αρχή του χρόνου, η τιμή του ντίζελ και της βενζίνης ξεπέρασε αρκετές φορές τα δύο ευρώ το λίτρο. Χθες, η συμμετοχή στην απεργία ξεπέρασε το 80%.

Δεν πρόκειται, πάντως, για το μόνο κρίσιμο πεδίο αναμέτρησης. Η Τζόρτζια Μελόνι έχει αρχίσει να δέχεται επικρίσεις και για τη βούληση της κυβέρνησής της να περιορίσει τη δυνατότητα των εισαγγελέων να χρησιμοποιούν τηλεφωνικές παρακολουθήσεις για τις έρευνές τους. Μετά τη σύλληψη του αρχιμαφιόζου Ματέο Μεσίνα Ντενάρο (χάρη και σε ατέλειωτες ώρες παρακολουθήσεων και τηλεφωνικών ηχογραφήσεων), είναι δύσκολο να συνεχίσει να υποστηρίζει κανείς ότι πρόκειται για μέτρο που «υπερεκμεταλλεύονται» οι εισαγγελείς.

Την ίδια ώρα, τέλος, υπάρχουν και ενδοκυβερνητικές τριβές: τόσο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όσο και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και γραμματέας της Λέγκας, Ματέο Σαλβίνι, δυσανασχετούν με το συγκεντρωτικό μοντέλο διακυβέρνησης της Μελόνι, με το ότι σχεδόν πάντα υπερισχύει η άποψή της. Όσο όμως το κόμμα της πρωθυπουργού, τα Αδέλφια της Ιταλίας, στα γκάλοπ έχει περίπου τετραπλάσιο ποσοστό από εκείνο της Λέγκας και πενταπλάσιο από της Φόρτσα Ιτάλια, κάθε αλλαγή πορείας είναι μάλλον ανέφικτη.