“Διλήμματα πολέμου για τους Αμερικανούς στον Περσικό Κόλπο”.
Μια ιδιαίτερα σύνθετη κατάσταση καλούνται οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν στον Περσικό Κόλπο ύστερα από τις επιθέσεις κατά των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων της Aramco στη Σαουδική Αραβία που έχουν ήδη επηρεάσει σημαντικά τις τιμές του πετρελαίου διεθνώς.
Σε συνέντευξη Τύπου στο Ριάντ εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Σαουδικής Αραβίας υποστήριξε ότι υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι οι επιθέσεις δεν έγιναν από τα νότια, δηλαδή από την Υεμένη, αλλά από το βορρά. Επέμεινε πως οι επιθέσεις είχαν την υποστήριξη του Ιράν και ότι χρησιμοποιήθηκε εξοπλισμός, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πύραυλοι που χρησιμοποιούν οι ιρανικές δυνάμεις και ιδίως οι Φρουροί της Επανάστασης. Ωστόσο, δεν δήλωσε ρητά ότι η επίθεση ήρθε από το Ιρανικό έδαφος και τόνισε ότι συνεχίζεται η έρευνα
Η Σαουδική Αραβία θέλει να πιέσει με αυτόν τον τρόπο τις ΗΠΑ να αναλάβουν δράση κατά του Ιράν. Η πίεση αυτή στηρίζεται στην ειδική βαρύτητα που έχει η Σαουδική Αραβία για την παγκόσμια αγορά πετρελαίου αλλά και στον τρόπο που μέχρι τώρα έχει προωθήσει πολιτικές στην ευρύτερη Μέση Ανατολή που ήταν κοντά στις αμερικανικές απόψεις, ιδίως στην εποχή Τραμπ. Ας μην ξεχνάμε ότι αρκετές δεκαετίες τώρα η Σαουδική Αραβία διεκδίκησε να εξάγει τη δική της εκδοχή ιδιαίτερα συντηρητικού Ισλάμ ως αντίβαρου στην εκδοχή πολιτικού Ισλάμ που κατεξοχήν εκπροσώπησε η ιρανική Ισλαμική Δημοκρατία. Και παρότι αυτή η εκδοχή συντηρητικού πολιτικού Ισλάμ μας έδωσε την Αλ Κάιντα, εντούτοις θεωρήθηκε επαρκές αντίβαρο.
Οι ΗΠΑ από τη μεριά τους ανακοίνωσαν ακόμη πιο σκληρές τις κυρώσεις κατά του Ιράν και δήλωσαν ότι εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα ακόμη και πολεμικής παρέμβασης, όμως ταυτόχρονα επιμένουν ότι δεν χρειάζονται βιαστικές ενέργειες.
Πάντως ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο βρέθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου στο Ριάντ, δήλωσε ότι οι επιθέσεις ήταν «πράξη πολέμου» κατά της Σαουδικής Αραβίας και υποστήριξε ότι τα στοιχεία δείχνουν ότι η επίθεση δεν ήρθε από τον νότο αλλά από τον βορρά και ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν όπλα που έχουν στο οπλοστάσιό τους οι Χούθι επιμένοντας ότι «ακόμη και ήταν άληθές [ότι το έκαναν οι Χούθι] – που δεν είναι, αλλά εάν ήταν αληθές – αυτό δεν αλλάζει τα αποτυπώματα του Αγιατολάχ ως αυτού που έθεσε σε κίνδυνο την παγκόσμια προσφορά ενέργειας».
Μια σύγκρουση με μεγάλο βάθος
Η επιθετικότητα των ΗΠΑ κατά του Ιράν κρατά αρκετές δεκαετίες. Αρκεί να σκεφτούμε ότι η ιρανική Ισλαμική Επανάσταση και η εκδίωξη Σάχη και του φιλοαμερικανικού αυταρχικού καθεστώτος ανέτρεψε σημαντικά τις ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Το Ιράν θα αντέξει τον πόλεμο με το Ιράκ και στη συνέχεια θα είναι η χώρα με την πιο ρητή αμφισβήτηση των ισορροπιών στην περιοχή. Αυτό εξηγεί την πάγια επιθετικότητα των ΗΠΑ κατά του Ιράν αλλά και τον παραδοσιακό φόβο του Ισραήλ για το ενδεχόμενο να δοκιμάσει το Ιράν ανατροπή του τωρινού συσχετισμού δυνάμεως.
Η συγκυρία του πολέμου στη Συρία αναβάθμισε το ρόλο του Ιράν. Άλλωστε ήδη από την προηγούμενη δεκαετία το Ιράν είχε αποκτήσει σημαντικό ρόλο στo Ιράκ, εκμεταλλευόμενο εκτός των άλλων και την ισχυρή παρουσία του σιιτικού στοιχείου, στοιχείο που, εκτός όλων των άλλων, συγκεφαλαίωσε και μία επιπλέον πλευρά της αποτυχίας των αμερικανικών σχεδιασμών από την εισβολή του 2003 και μετά. Στη Συρία το Ιράν έπαιξε έναν κρίσιμο ρόλο στη στήριξη της κυβέρνησης Άσαντ τόσο άμεσα όσο και έμμεσα μέσα από την καθοριστική συμβολή της Χεζμπολάχ, ενώ την ίδια στιγμή επένδυσε ιδιαίτερα στο χτύπημα του Ισλαμικού Κράτους και στη Συρία και στο Ιράκ. Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με την προηγούμενη κατοχύρωση ενεργού ρόλου στην πολιτική ζωή του Λιβάνου (από τη στιγμή που η Χεζμπολάχ έγινε ρυθμιστής) διαμόρφωνε μια ιδιότυπη εικόνα «άξονα της αντίστασης» που απειλούσε να διαμορφώσει νέους συσχετισμούς στην περιοχή. Αυτό προκαλούσε επιπλέον ανησυχία και στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
