“Η επόμενη ημέρα του χρονικού επαναπροσδιορισμού των φορολογικών ελέγχων”.

Αν και αναμενόμενη η απόφαση του Β΄ Τμήματος του ΣτΕ με αριθμό 2934/17 με Πρόεδρο την αντιπρόεδρο Μαίρη Σαρπ και εισηγητή τον πάρεδρο Ιωάννη Δημητρακόπουλο, η πραγματικότητα είναι πως δημιουργεί νέα δεδομένα τόσο στον φορολογικό ελεγκτικό σχεδιασμό, στις εκκρεμείς Διοικητικές και Ποινικές δίκες που συνδέονται με τον χρόνο παραγραφής, όσο και με την παράταση που δόθηκε για την αποκάλυψη των αδήλωτων εισοδημάτων έως 25/11/2017.

Αν και αναμενόμενη η απόφαση του Β΄ Τμήματος του ΣτΕ με αριθμό 2934/17 με Πρόεδρο την αντιπρόεδρο Μαίρη Σαρπ και εισηγητή τον πάρεδρο Ιωάννη Δημητρακόπουλο, η πραγματικότητα είναι πως δημιουργεί νέα δεδομένα τόσο στον φορολογικό ελεγκτικό σχεδιασμό, στις εκκρεμείς Διοικητικές και Ποινικές δίκες που συνδέονται με τον χρόνο παραγραφής, όσο και με την παράταση που δόθηκε για την αποκάλυψη των αδήλωτων εισοδημάτων έως 25/11/2017.

Ας δούμε τα θέματα που ξεκαθάρισε η απόφαση του ΣτΕ και τις επιπτώσεις σε Φορολογική Διοίκηση και φορολογουμένους:

• Οι τραπεζικοί λογαριασμοί ημεδαπής δεν αποτελούν νέο στοιχείο, επειδή ήταν ήδη στη διάθεση των φορολογικών αρχών από το 1994 βάσει υφιστάμενης νομοθεσίας. Η φορολογική αρχή, ουσιαστικά ήταν σε θέση να ελέγξει τους λογαριασμούς αυτούς μετά από το 2012. Σε καμιά περίπτωση όμως η λειτουργική αδυναμία του κρατικού μηχανισμού δεν μπορεί να παρατείνει την διάρκεια παραγραφής. Συνεπώς η παραγραφή παραμένει πενταετής, την δε 31/12/2017 παραγράφεται το φορολογικό έτος 2011.
• Οι τραπεζικοί λογαριασμοί αλλοδαπής συνεπώς αποτελούν νέο στοιχείο. Φυσικά όχι με την μορφή «απαλλοτριωμένων αρχείων» τύπου λίστας Λαγκάρντ, αλλά με βάση επισήμου εγγράφου της ξένης χώρας. Βέβαια, για να δοθεί ένα τέτοιο έγγραφο βάσει Δικαστικής ή Διοικητικής συνδρομής, αφενός μεν θα πρέπει να υπάρχει σχετική σύμβαση, αφετέρου δε να οχληθεί ο κάτοχος του τραπεζικού λογαριασμού στην αλλοδαπή και να συναινέσει, αλλιώς τη λύση θα δώσουν τα τοπικά δικαστήρια. Το λάθος που συνήθως γίνεται είναι πως οι διοικούντες, προγραμματίζουν μεταφέροντας το εσωτερικό δίκαιο στην αλλοδαπή. Για παράδειγμα, στοιχεία καταθετικών λογαριασμών μη κυβερνητικού αξιωματούχου ή πολιτικού προσώπου στον Παναμά, δεν δίνονται, επειδή η φοροδιαφυγή στην αλλοδαπή, για τον Παναμά, δεν θεωρείται αδίκημα. Επιπλέον, χώρες που στηρίζουν την οικονομία τους πάνω στο τραπεζικό τους σύστημα το οποίο τροφοδοτείται κυρίως με ξένα κεφάλαια, είναι σίγουρο πως δεν θα δείξουν και μεγάλη προθυμία για αποστολή τραπεζικών λογαριασμών αλλοδαπών φορολογικών κατοίκων. Εκεί πάλι δεν είναι σίγουρο αν θα σταλούν κινήσεις ή υπόλοιπα λογαριασμών. Το τελευταίο αναφέρεται ως σημείωση για τις τραπεζικές καταθέσεις Ελλήνων στην αλλοδαπή που διαθέτει πλέον το Υπ. Οικονομικών. Πρόκειται για τραπεζικά υπόλοιπα της 31/12/2016 Ελλήνων φορολογικών κατοίκων, οι οποίοι, πριν την αποστολή τους είχαν ειδοποιηθεί πολλαπλώς από τις αλλοδαπές τράπεζες. Συνεπώς, θεωρούμε πως η κατοχή των τραπεζικών υπολοίπων από την ελληνική πολιτεία, είναι από πολύ καιρό σε γνώση των κατόχων των λογαριασμών.

Τέλος, πολλές «λίστες» που στάλθηκαν, είναι μονομερείς, με την έννοια ότι η λίστα Μπόγιαρνς εμφανίζει τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία και όχι στο κρατίδιο Ρηνανίας – Βεστφαλίας που ηγείτο ο κ. Μπόγιαρνς και στο οποίο ζει το ένα τρίτο των Ελλήνων που έχουν μεταναστέψει στη Γερμανία. Γιατί συνέβη αυτό; Απλώς επειδή οι Έλληνες προτιμούσαν για τραπεζικές καταθέσεις τη γειτονική Ελβετία και δεν ήθελε να δει και τις υπόλοιπες καταθέσεις των Ελλήνων στο κρατίδιο να μεταναστεύουν. Φυσικά και η συγκεκριμένη λίστα δεν παύει να αποτελεί προϊόν εγκλήματος (κλοπή) και συνεπώς μη νόμιμο αποδεικτικό μέσο. Αν λοιπόν τα χρήματα στάλθηκαν στην Ελβετική τράπεζα από αντίστοιχη Ελληνική μέσω IBANumber, τότε υφίσταντο στοιχεία και στο επίμαχο διάστημα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, συνεπώς έχουμε εφαρμογή της πενταετούς παραγραφής.

• Φύλλα ελέγχου και πράξεις προσδιορισμού φόρου των παραγεγραμμένων ετών που βασίστηκαν σε κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών των ελεγχόμενων για διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας από την έκδοση των πράξεων ή έστω την υπογραφή της έκθεσης ελέγχου. Οι πράξεις αυτές συσσωρεύονται πλέον χωρίς λόγο στα Διοικητικά Δικαστήρια, οι προσφεύγοντες συνεχίζουν να επιβαρύνονται με τόκους (0,73% ανά μήνα) και έχουν αποδώσει στο δημόσιο το 50% της συνολικής οφειλής, χρήματα τα οποία δεν οφείλονται. Η λύση είναι απλή και εφαρμοστέα από τον Ν. 820/78. Σε κάθε στάση της δίκης, ο προσφεύγων μπορεί να ζητήσει επαναφορά των πράξεων και φύλλων ελέγχου στην υπηρεσία έκδοσή τους για διοικητικό συμβιβασμό. Συνεπώς είναι απαραίτητο να εκδοθεί εγκύκλιος που να διευθετεί το θέμα. Φυσικά η ακύρωση φύλλων και πράξεων, σημαίνει και επιστροφή χρημάτων, κάτι που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί από την πολιτεία.
• Υποθέσεις ποινικές που στηρίζονται πάνω σε πράξεις και φύλλα που εκδόθηκαν για φοροδιαφυγή παραγεγραμμένων πλέον ετών. Για την αποσυμφόρηση των δικαστηρίων θα πρέπει να προταθούν οι υποθέσεις και να κλείσουν με συνοπτική διαδικασία, επειδή δεν είναι δυνατόν να υφίσταται έγκλημα φοροδιαφυγής ή άλλο συναφές, χωρίς να υφίσταται φοροδιαφυγή.
• Όσον αφορά την αποκάλυψη εισοδημάτων παραγεγραμμένων ετών, είναι αντιληπτό ότι δεν είναι δυνατόν κάποιος ο οποίος παρακινήθηκε να αποκαλύψει τα εισοδήματά του, να βρίσκεται πλέον σε εξαιρετικά δυσμενέστερη θέση από κάποιον ο οποίος δεν το έκανε μη αποκαλύπτοντας εισοδήματα για παραγεγραμένα έτη. Αναφερόμαστε φυσικά στο πλήθος των φορολογουμένων οι οποίοι με βάση τα τραπεζικά τους υπόλοιπα κατά τα φορολογικά έτη 1999 έως και 2010, κατέθεσαν τροποποιητικές δηλώσεις με τα επιπλέον εισοδήματα, καταβάλλοντας τους αναλογούντες φόρους και προσαυξήσεις. Επιπλέον, η ενέργεια αυτή (κατάθεση τροποποιητικής δήλωσης), ανέκοψε την παραγραφή. Φορολογούμενοι στην ίδια θέση με τους προηγούμενους που δεν προέβησαν σε οικειοθελή αποκάλυψη εισοδημάτων, δεν ενέχουν πλέον καμία φορολογική οφειλή.