Κόλαφος για την εταιρεία Oil One, συμφερόντων Δ. Μελισσανίδη, και την περιβαλλοντική ρύπανση στη Δραπετσώνα, είναι το πόρισμα – κόλαφος του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος που έφερε στη δημοσιότητα αποκλειστικά το in.gr.

To in.gr παρουσιάζει αποκλειστικά το πόρισμα – βόμβα της έρευνας του «Δημόκριτου» και έγγραφο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών για τη ρύπανση στην περιοχή της Δραπετσώνας.

Και τα δύο «δείχνουν» ως πηγή δυσοσμίας και επικίνδυνων χημικών ενώσεων την Oil One.

Ως προς την δυσοσμία στην ευρύτερη περιοχή, η έκθεση ορίζει ως πηγή «Βιομηχανικές Δραστηριότητες με εκπομπές οσμηρών ενώσεων».

Η περιγραφή της συγκεκριμένης δραστηριότητας και του τρόπου που σχετίζεται με τις διευθύνσεις των ανέμων -σε σχέση με τους 5 σταθμούς μέτρησης στην περιοχή του Δήμου Δραπετσώνας-Κερατσινίου, δεν αφήνουν αμφιβολίες ότι πρόκειται όντως για τις εγκαταστάσεις της Oil One.

Η δυσάρεστη οσμή προέρχεται από συστατικά πετρελαιοειδών. Το ακατέργαστο πετρέλαιο περιέχει οργανικές ενώσεις, θειόλες, όπως η μεθυλο-μερκαπτάνη. Οι εκπομπές οσμηρών ενώσεων προέρχονται από βιομηχανικές δραστηριότητες, επεξεργασία πετρελαιοειδών ή απόβλητα, αναφέρεται στο πόρισμα του «Δημόκριτου».

Εάν κανείς κοιτάξει τον χάρτη με τις θέσεις των σταθμών μέτρησης και τις αντίστοιχες διευθύνσεις των ανέμων εύλογα συνάγει ότι πρόκειται ακριβώς για τις εγκαταστάσεις της Oil One.

Οι υψηλές τιμές βενζολίου σε ένα σταθμό μέτρησης που είναι πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις της Oil One δεν μπορούν να αποδοθούν μόνο στην κίνηση οχημάτων αλλά σε πηγή που προφανώς παραπέμπει σε βιομηχανική εγκατάσταση, αναφέρεται στο πόρισμα του Αστεροσκοπείου.

Ιδιαίτερη σημασία έχει και μια ακόμη αναφορά στο έγγραφο του Αστεροσκοπείου. Οι πρώτες ενδείξεις διερεύνησης του γεωγραφικού προσανατολισμού των πηγών εκπομπής υποδεικνύουν ενίσχυση από τον βόρειο τομέα, ενώ κατά την επικράτηση νοτίων ανέμων παρατηρούνται χαμηλές συγκεντρώσεις.

Τοπικοί φορείς και κάτοικοι δεν βρίσκουν άλλη λύση από τη άμεση μετεγκατάσταση της βιομηχανικής δραστηριότητας και τη μετατροπή της περιοχής σε πάρκο καινοτομίας όπως τους έχουν υποσχεθεί.

ΠΗΓΗ: in.gr

 Ανησυχίες προκαλεί ο αυξανόμενος αριθμός κρουσμάτων, με τις τιμές του αργο να δέχονται πιέσεις, ωστόσο καθησυχαστικός εμφανίζεται ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συγκρατώντας την ένταση της πτώσης.

Το Brent υποχώρησε την Τρίτη 45 σεντς, ή 1%, κλείνοντας στα 42,63 δολάρια το βαρέλι.

Το αμερικανικό αργό έκλεισε με πτώση 36 σεντς, ή 0,88%, στα 40,37 δολάρια το βαρέλι.

Σημειώνεται ότι τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης ανέβηκαν τη Δευτέρα στο υψηλότερο επίπεδο από τις αρχές Μαρτίου.

ΠΗΓΗ: bankwars.gr

Τo θέμα αξιοποίησης του κοιτάσματος Αφροδίτη βρίσκεται μεταξύ άλλων στις αποσκευές της σημερινή έκτακτης επίσκεψης του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη στο Ισραήλ και της πρώτης ουσιαστικά συνάντησης που θα έχει με τον ομόλογό του Gabi Ashkenaz. Την ίδια ώρα η ισραηλινή πλευρά αναμένεται να ζητήσει από τον Κύπριο ΥΠΕΞ να υπερασπιστεί πιο σθεναρά την φωνή του Ισραήλ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η συνάντηση πραγματοποιείται στην σκιά των δηλώσεων του Παλαιστίνιου Πρέσβη στην Τουρκία που έκανε άνοιγμα προς την Τουρκία για πιθανή συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ των δυο πλευρών. H κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και την Λιβύη επίσης ένα από τα κύρια ζητήματα που αναμένεται να τεθούν επί τάπητος.

Η σύντομη αλλά σημαντική επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της Κύπρου, Νίκου Χριστοδουλίδη, στο Ισραήλ θα ενδυναμώσει περαιτέρω τις διμερείς σχέσεις Ισραήλ και Κύπρου, αναφέρει ο Ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών, Γκάμπι Ασκενάζι, σε ανάρτησή του στο Twitter, με φωτογραφία από την άφιξη του κ. Χριστοδουλίδη στο Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ με ελικόπτερο της Κυπριακής Δημοκρατίας, και την υποδοχή του από τον κ. Ασκενάζι.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Jerusalem Post, η ενέργεια αναμένεται να αποτελέσει μείζον ζήτημα στην ημερήσια διάταξη της επίσκεψης, συμπεριλαμβανομένου του αγωγού φυσικού αερίου EastMed, που σχεδιάζεται να έχει μήκος 1.900 χλμ.

Ένα άλλο ζήτημα που σχετίζεται με την ενέργεια μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου είναι το πεδίο φυσικού αερίου Aphrodite-Yishai, του οποίου μέρος  βρίσκεται στην αποκλειστική οικονομική ζώνη του Ισραήλ και το υπόλοιπο ανήκει στην Κύπρο.

Το υπουργείο Ενέργειας του Ισραήλ εκτιμά ότι το ισραηλινό τμήμα της Αφροδίτης-Yishai έχει 10-12 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, πολύ λιγότερο από το πεδίο αερίου Leviathan, το οποίο έχει περίπου 605 bcm.

Το Ισραήλ και η Κύπρος έχουν εμπλακεί σε μια μακροχρόνια διαμάχη σχετικά με την ανάπτυξη του πεδίου φυσικού αερίου στη Μεσόγειο, με τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου να λέει το 2018 ότι το Ισραήλ μπορεί να πάει σε διαιτησία για να το επιλύσει.

«Εν τω μεταξύ, οι εταιρείες για το τμήμα της δεξαμενής της Κύπρου, υπέγραψαν 25ετή συμφωνία ανάπτυξης και εξόρυξης με τη Λευκωσία. Οποιαδήποτε εξόρυξη από την πλευρά της Κύπρου θα επηρεάσει την ισραηλινή πλευρά, επειδή είναι όλα ένα πεδίο φυσικού αερίου, οπότε το Ισραήλ έχει ασχοληθεί με αυτές τις συμφωνίες», σημειώνεται.

ΠΗΓΗ: sigmalive.com

Κοινοπραξία έξι παγκόσμιων επενδυτών προχώρησε σε συμφωνία 20,7 δισ. δολαρίων με την Abu Dhabi National Oil Company (ADNOC), όπως δήλωσε η κρατική πετρελαϊκή εταιρεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων την Τρίτη.

Οπως μεταδίδει το CNBC, στο πλαίσιο της συμφωνίας, ο όμιλος θα επενδύσει 10,1 δισ. δολάρια για να αποκτήσει μερίδιο 49% στη νεοσυσταθείσα θυγατρική, ADNOC Gas Pipeline Assets, με δικαιώματα μίσθωσης σε 38 αγωγούς. Η ADNOC θα κατέχει το πλειοψηφικό ποσοστό του 51% και θα διατηρήσει την κυριότητα των αγωγών. Θα διαχειρίζεται επίσης τις δραστηριότητες και θα παραμείνει υπεύθυνη για τις κεφαλαιουχικές δαπάνες.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επένδυση σε ενεργειακές υποδομές στην περιοχή και τη μεγαλύτερη σε όλον τον κόσμο για το 2020, σύμφωνα με την Abu Dhabi National Oil Company. Είναι επίσης μέρος της στρατηγικής της κρατικής εταιρείας πετρελαίου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για προσέλκυση ξένων κεφαλαίων και μεγιστοποίηση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων της.

Οι έξι εταιρείες που εμπλέκονται είναι οι Global Infrastructure Partners, Brookfield Asset Management, το ταμείο πλούτου της Σιγκαπούρης GIC, το Ontario Teachers’ Pension Plan Board, η NH Investment & Securities και η Snam. 

ΠΗΓΗ: euro2day.gr

Δευτέρα, 22 Ιουνίου 2020

Η LUKOIL ξεκίνησε τη γεώτρηση ενός πηγαδιού εξερεύνησης στη δομή προοπτικών Shirotno-Rakushechnaya, που βρίσκεται στα βόρεια του χωριού VI Grayfer. Καθώς η θάλασσα στο σημείο του φρεατίου έχει βάθος 4,5 μέτρα, το φρεάτιο με βάθος στόχου 1 650 μέτρα τρυπάται από την πλωτή εξέδρα Astra , σχεδιασμένη για ρηχά νερά. Η ίδια δομική τεκτονική ζώνη περιλαμβάνει τα πεδία Yury Korchagin, Valery Grayfer και Vladimir Filanovsky, που ανακαλύφθηκαν το 2000, το 2001 και το 2005 αντίστοιχα.

Η εταιρεία έχει επίσης αρχίσει να μελετά τα χαρακτηριστικά Khazri και Titonskaya ενός νέου μπλοκ στα νότια της ίδιας θαλάσσιας περιοχής στην όχθη του ανατολικού Sulaksky, και αυτή τη στιγμή τρυπά το δεύτερο πηγάδι στο βάθος στόχου των 5,2 χιλιάδων μέτρων. Η θάλασσα έχει βάθος 45 μέτρα στο σημείο του πηγαδιού. Με τρυπάνι στο Khazri χαρακτηριστικό από την πλωτή πλατφόρμα Neptune , το πηγάδι θα παρέχει δεδομένα σχετικά με την περιεκτικότητα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο και θα διερευνήσει για καταθέσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου σε τριγενή και ανθρακικά ιζήματα της περιόδου Jurassic-Cretaceous.

Στο πλαίσιο της εκστρατείας γεώτρησης για τα χωράφια της Κασπίας, η LUKOIL κατασκευάζει την έκτη πλατφόρμα φρεατίων στο πεδίο ανύψωσης στο πεδίο Yury Korchagin. Το μήκος της οπής αυτής της οριζόντιας κατευθυνόμενης παραγωγής καλά με το έξυπνο σύστημα ολοκλήρωσης MultiNode, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε έργα της Κασπίας, είναι 5 164,79 μέτρα. Η γεώτρηση πραγματοποιείται από την ανυψωμένη ανυψωτική εξέδρα Mercury. Ο ημερήσιος στόχος παραγωγής του πηγαδιού 348 μετρικών τόνων θα επιτρέψει τη σταθεροποίηση της παραγωγής του χωραφιού.

ΠΟΠΕΚ / Popek.gr

 Ξεκίνησε στο ναυπηγείο Zvezda στις 12 Μαΐου, το πρώτο ρωσικό δεξαμενόπλοιο τύπου Aframax Vladimir Monomakh είναι έτοιμο για θαλάσσιες δοκιμές. Οι δοκιμές θα περιλαμβάνουν τον έλεγχο της αξιοπιστίας και των ζωτικών λειτουργιών των συστημάτων παραγωγής ενέργειας, εξοπλισμού πλοήγησης και μηχανημάτων καταστρώματος, καθώς και δυνατότητα ελέγχου, σταθερότητας και άλλων λειτουργιών.

Ο Vladimir Monomakh εφοδιάστηκε με περισσότερους από 300 τόνους πράσινου καυσίμου DMF τύπου III υψηλής απόδοσης για θαλάσσιες δοκιμές και δοκιμές πρόσδεσης. Περιέχει όχι περισσότερο από 0,5% θείο το οποίο συμμορφώνεται πλήρως με τις απαιτήσεις της Διεθνούς Σύμβασης για την Πρόληψη της Ρύπανσης από Πλοία (MARPOL). Το καύσιμο παρήχθη στο διυλιστήριο Komsomolsk του Rosneft. Το ανεφοδιασμό ενός σκάφους αυτής της κατηγορίας έγινε για πρώτη φορά από τον Rosneft Bunker. Το δεξαμενόπλοιο ανεφοδιάστηκε σε καύσιμα σύμφωνα με όλους τους κανονισμούς ασφάλειας στη θάλασσα και του περιβάλλοντος.

Το Vladimir Monomakh είναι ένα ισχυρό δεξαμενόπλοιο νέας γενιάς που έχει σχεδιαστεί για τη μεταφορά πετρελαίου σε απεριόριστη πλοήγηση. Το σκάφος έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τα υψηλά πρότυπα περιβαλλοντικής ασφάλειας. Οι κύριες και πρόσθετες μονάδες τροφοδοσίας μπορούν να λειτουργούν τόσο με παραδοσιακό όσο και με πράσινο καύσιμο, το υγροποιημένο φυσικό αέριο, το οποίο πληροί νέα παγκόσμια περιβαλλοντικά πρότυπα. Ένα υψηλό επίπεδο φιλικότητας προς το περιβάλλον είναι ο λόγος για τον οποίο το δεξαμενόπλοιο τύπου Aframax ονομάζεται «πράσινο».

Το μήκος του σκάφους είναι 250 μέτρα, πλάτος 44 μέτρα, νεκρό βάρος 114 χιλιάδες τόνοι, ταχύτητα 14,6 κόμβων, κλάση πάγου ICE-1A. Συνολικά, υπάρχει μια σειρά από 12 δεξαμενόπλοια τύπου Aframax στο βιβλίο παραγγελιών του συγκροτήματος Zvezda. Προς το παρόν, τέσσερα από αυτά είναι υπό κατασκευή στο ναυπηγείο.

ΠΟΠΕΚ / Popek.gr

Του Δημήτρη  Μάρδα,

Καθηγητή, Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, π. Υφ/γού Εξωτερικών

Αν και η τουρκική οικονομία κινείται σε θολό τοπίο, ο Ερντογάν προκαλεί! Με τα πολεμικά μέτωπα που έχει ανοίξει, τις στρατιωτικές βάσεις που κτίζει και τις εντυπώσεις που δημιουργεί, θέλει να δείξει ότι κυριαρχεί στην ευρύτερη περιοχή και δεν διστάζει να επιβάλλει τις απόψεις του χρησιμοποιώντας ακόμη και βία.

Και όλα αυτά, στο όνομα του οικονομικού οφέλους που επιδιώκει να αποκομίσει για την χώρα του. Οι δαπάνες δισεκατομμυρίων δολαρίων για εξοπλισμούς, ως μορφή “επένδυσης”, πρέπει να αποδώσουν προσφέροντας κέρδη στην τουρκική οικονομία. Όσο κυνικό και αν ηχεί αυτό, τέτοια κέρδη δεν πρόκειται να τα αντλήσει από το εσωτερικό της χώρας.

Πώς πορεύεται όμως ο Τούρκος πρόεδρος και η οικονομία της Τουρκίας, με σκοπό την εκπλήρωση αυτού του στόχου;

–       Με συνολική παραγωγή (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν – ΑΕΠ) που από το 2018 έχει χάσει τον βηματισμό της.

–       Με εκροή ξένου κεφαλαίου που εισέρρευσε κατά το παρελθόν για να τοποθετηθεί κυρίως σε περιουσιακά στοιχεία της χώρας (assets). Φεύγει εύκολα, όταν άλλες αγορές γίνονται πιο ελκυστικές,

–       Με 170 δις δολάρια βραχυπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου και 250 δις δολάρια ιδιωτικό χρέος των τουρκικών επιχειρήσεων,

–       Με ανεργία στο 13,8% και των νέων στο 24,5% πριν την έλευση του Κορωνοϊού εκεί, και με εράνους του κράτους για την στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων,

–       Με τουρισμό να γνωρίζει μείωση κατά 80%, αντιπροσωπεύοντας το 13% του ΑΕΠ.

–       Με τον κατασκευαστικό τομέα –την κορωνίδα της τουρκικής οικονομίας– να συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο κατά 1,5% Ιανουάριο-Μάρτιο του 2020. Δεν είναι λίγα τα κτίσματα που θεμελιώνονται εδώ και καιρό χωρίς να ολοκληρώνονται, ενώ τα χιλιάδες αδιάθετα ακίνητα περιμένουν αγοραστές,

–       Με συναλλαγματικά διαθέσιμα της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας να βρίσκονται, με τους ευνοϊκότερους υπολογισμούς, στα 15 δις δολάρια. Στην ουσία όμως αν επιστρέψει η Κεντρική Τράπεζα ό,τι χρωστά σε συνάλλαγμα το αποτέλεσμα είναι αρνητικό. Βέβαια οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και τα αποθέματα σε χρυσό. Αυτά όμως έχουν μειωθεί δραστικά από 136 δις δολάρια το 2013 σε 86 δις δολάρια σήμερα και θα μειωθούν ακόμη περισσότερο όταν αναγκαστεί να επιστρέψει το συνάλλαγμα του δανείστηκε.

–       Και τέλος με πληθωρισμό το 2019 της τάξης του 12% και όμοιες εκτιμήσεις για το 2020, η τουρκική οικονομία πορεύεται σε τοπίο με ομίχλη.

Από την άλλη, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας, (εξαγωγές μείον τις εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών) δεν βελτιώνεται μέσω της ανταγωνιστικότητας που (θεωρητικά) προσφέρει η απαξιωμένη τουρκική λίρα, παραμένοντας ελλειμματικό στα 45-49 δις δολάρια κάθε έτος κατά την τελευταία τριετία.

Το ΑΕΠ από 952 δις δολάρια το 2013 θα μειωθεί στα 732 δις ευρώ το 2020, οξύνοντας έτσι την λαϊκή δυσαρέσκεια. Το ΔΝΤ καραδοκεί, θεωρώντας ιδιαίτερα χαμηλά τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας και επιβαρυμένους τους ισολογισμούς των τραπεζών και των επιχειρήσεων, πολλών με χρέη σε συνάλλαγμα.

Παρόλα αυτά οι προβλεπόμενες δημόσιες επενδύσεις στην ενέργεια ανέρχονται σε 13 δις δολάρια για το 2020 ενώ στις 4 Νοεμβρίου του 2019 ο Ερντογάν έδωσε εντολή για πέντε γεωτρήσεις για πετρέλαιο το 2020.

Η τουρκική κυβέρνηση έχει υπογράψει συμβάσεις ύψους 77 δις δολαρίων με τοπικές βιομηχανίες, με σκοπό την παραγωγή οπλικών συστημάτων μεσοπρόθεσμα. Οι προβλεπόμενες εξοπλιστικές δαπάνες για το 2020 ανέρχονται σε 22 δις δολάρια, ενώ η αποπληρωμή μόνο των τόκων, λόγω παλαιότερων δανείων του κράτους, ανέρχεται σε 16,9 δις δολάρια.

Και αναρωτιέται κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, πώς δεν εκτροχιάζεται ο κρατικός προϋπολογισμός της χώρας εξαιτίας των διογκωμένων δαπανών για την άμυνα και των τριών πολεμικών μετώπων (Συρία, Ιράκ και Λιβύη) που έχει ανοίξει; Δεν εκτροχιάζεται γιατί ο κύριος κορμός των δαπανών αυτών δεν περνά από τον κρατικό προϋπολογισμό και τον έλεγχο του Κοινοβουλίου όπως και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Περνά, από τις δαπάνες του Ταμείου Υποστήριξης Αμυντικής Βιομηχανίας (SSDF) που αποτελεί τη βασική χρηματοδοτική πηγή για εξοπλιστικά προγράμματα, από τις απόρρητες δαπάνες της προεδρίας, από τους προϋπολογισμούς της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας ΜΚΕΚ όπως και του Ιδρύματος για την Ενίσχυση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (TSKGV). Τα έσοδα στα πρώτα τρία προέρχονται από τμήμα των έμμεσων φόρων, ενώ το τελευταίο, το Ίδρυμα, κατέχει μερίδια σε 18 εγχώριες μεγάλες αμυντικές βιομηχανίες. Στη διαχείριση των ανωτέρω δαπανών επικρατεί πλήρης αδιαφάνεια. Τα έσοδα τους όμως δεν είναι ανεξάντλητα, είναι σε τουρκικές λίρες και όχι σε συνάλλαγμα!

Και στην Ελλάδα είχαμε ως το 2010 κάτι παρόμοιο, τους λεγόμενους Ειδικούς Λογαριασμούς των Υπουργείων εκτός κρατικού προϋπολογισμού, με δαπάνες πλήρως αδιαφανείς και εκτός ελέγχου του Κοινοβουλίου. Και ενώ στην Τουρκία τα έσοδα των λογαριασμών αυτών κατευθύνονται στην άμυνα, στην Ελλάδα πήγαιναν στις ποδοσφαιρικές ομάδες, σε ανύπαρκτους «συλλόγους σφραγίδες», σε ανακαινίσεις καμπαναριών και σε οποιαδήποτε άλλη τσέπη που ουδείς γνώριζε, πλην του υπουργού που τις ενέκρινε.

Όλες αυτές οι δαπάνες της Τουρκίας για τους εξοπλισμούς των δισεκατομμυρίων δολαρίων δεν δημιουργούνται μόνο για να χαρίσουν αφειδώς το γνωστό μπαχτσίς (ελληνιστί μίζας) σε πολιτικά πρόσωπα και στρατιωτικούς. Αποτελούν κατά τους Τούρκους, «επενδύσεις» που πρέπει να αποφέρουν μελλοντικές αποδόσεις-κέρδη. Αυτές, σύμφωνα με τη ψυχρή λογική των αριθμών, θα προέλθουν είτε από την επέκταση της Τουρκίας σε νέα εδάφη είτε σε νέες θάλασσες.

Οι λύσεις που διαφαίνονται για τον σκοπό αυτόν είναι δυο:

Πρώτη. Η κυβέρνηση της Άγκυρας προσπαθεί με την πολιτική του τρόμου που πηγάζει από τις πραγματικές ή εικονικές εξοπλιστικές δαπάνες να προκαλέσει κλίμα ηττοπάθειας και φόβου για να επιβάλει τις απόψεις της αποκομίζοντας κέρδη, χωρίς να ρίξει την παραμικρή τουφεκιά! Μπλοφάρει πατώντας στην στρατιωτική ισχύ που προβάλλει, κουκουλώνοντας από την άλλη τη δυσαρέσκεια που υφίσταται στο στράτευμα όπως και τις αδυναμίες της οικονομίας.

Δεύτερο: Να προκαλέσει αναπόφευκτα περαιτέρω συγκρούσεις για να αδράξει άμεσα οικονομικά οφέλη (όπως π.χ. από την εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου). Εδώ όμως η οικονομία της Τουρκίας και οι αλυσιδωτές επιπτώσεις μιας σοβαρής πολεμικής κρίσης δείχνουν ότι δεν μπορεί να σηκώσει ακόμη και κάποιο θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα που δεν θα έχει γρήγορο τέλος. Ουδείς γνωρίζει όμως πότε και πώς θα τελειώσει ένα τέτοιο θερμό επεισόδιο! Έως τώρα ο Ερτογκάν έχει εμπλακεί σε πολεμικές ρήξεις, μόνο με υποδεέστερες δυνάμεις.

Η Ελλάδα βρίσκεται πάλι στο μάτι του κυκλώνα έχοντας απέναντί της μια Τουρκία που είναι συνδεδεμένο κράτος μέσω «Τελωνειακής Ένωσης» με την ΕΕ από το 1996. Στη γειτονική χώρα υπενθυμίζεται ότι κατευθύνονται πόροι του κοινοτικού προϋπολογισμού (προερχόμενοι από το Περιφερειακό Κοινωνικό ταμείο κ.ά.) ενώ οι επιχειρήσεις της στέλνουν το 45% των εξαγωγών τους στις αγορές της ΕΕ.

Η εμμονή της Ελλάδας στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που αποτελεί και κοινοτικό κεκτημένο, αν και σωστή δεν λύνει το πρόβλημα της διένεξής της με την Τουρκία.

Οπότε απομένει, πέραν της αμυντικής της θωράκισης, η σύναψη ισχυρών συμμαχιών με άλλα κράτη και η αξιοποίηση των όσων προσφέρει η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση σε θέματα Άμυνας και Ασφάλειας (βλ. ενδεικτικά Άρθρο 21, παρ.2^α, Άρθρο 24 παρ.2, Άρθρο 30 παρ.2, και ιδίως το Άρθρο 42 παρ.7) .

Είναι τραγικό λάθος η επιδίωξη μόνο δηλώσεων ή ψηφισμάτων εκ μέρους της ΕΕ υπέρ της Ελλάδας. Έγκαιρα πρέπει να ασκηθούν πιέσεις για να αξιοποιηθούν τα όσα προβλέπει η Συνθήκη υπό μορφή δράσης, συνδρομής κάθε μορφής και εμπλοκής όλων των βασικών θεσμικών οργάνων της ΕΕ.

Θα χάσουμε μόνο αν δείξουμε ότι φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της Τουρκίας, παίζοντας έτσι το παιγνίδι που εδώ και καιρό στήνει μεθοδικά ο τραυματισμένος όμως Ερτογκάν. Αυτός βιάζεται να πετύχει ό,τι έχει κατά νου πριν το σκάσιμο στα χέρια του μιας εκρηκτικής οικονομικής κρίσης στη χώρα του, για την οποία ευθύνεται ό ίδιος!

Πηγή: slpress.gr

Η οικονομική κρίση, που έχει πλήξει άμεσα και των τομέα των υδρογονανθράκων, σε συνδυασμό με τα περιοριστικά μέτρα που επηρέασαν την κυκλοφορία αγαθών και προσωπικού οδηγούν σε σχετική αναπροσαρμογή τις δραστηριότητες που προγραμμάτιζε να αναπτύξει η ExxonMobil στην Κύπρο το προσεχές διάστημα.

Σύμφωνα με τον κ. Βαρνάβα Θεοδοσίου, Διευθύνοντα Σύμβουλο της ExxonMobil Κύπρου, το πρόγραμμα εργασιών της επιβεβαιωτικής γεώτρησης του κοιτάσματος Γλαύκου, που είχε αρχικά προγραμματιστεί για το 2020, θα αναβληθεί για το 2021. Επίσης, η εταιρεία προχωράει και στην αναβολή ορισμένων έργων μεγάλων κεφαλαιουχικών δαπανών. 

Όμως, όπως, διαβεβαιώνει ο κ. Θεοδοσίου, οι βασικές δραστηριότητες της ExxonMobil Κύπρου θα παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστες, με την εταιρεία να επιδεικνύει αυξημένη προσοχή στη μείωση των εξόδων.

«Αν και είναι δύσκολο να κάνουμε συγκεκριμένες προβλέψεις σε αυτό το στάδιο, πιστεύουμε ότι τελικά η οικονομική δραστηριότητα θα επανέλθει, γεγονός που με τη σειρά του θα οδηγήσει σε αυξημένη ζήτηση για τα προϊόντα μας και στην ανάκαμψη του κλάδου», εξηγεί, μεταξύ άλλων, ο κ. Θεοδοσίου στο κυπριακό InBussinessNews.

Ο διευθύνων σύμβουλος της ExxonMobil Κύπρου υπογραμμίζει, επίσης, ότι «πρωταρχικοί στόχοι της εταιρείας μας είναι η συνέχιση  των επενδύσεων σε έργα που δημιουργούν αξία, η διατήρηση της ρευστότητας και η πληρωμή μερίσματος στους μετόχους μας, καθώς και η βέλτιστη χρήση του δυνατού ισολογισμού μας για την αντιμετώπιση των έκτακτων αναγκών λόγω της παρούσας κρίσης».

Τέλος, ο κ. Θεοδοσίου εκφράζει την αισιοδοξία του ότι η Κύπρος θα μπορέσει σύντομα να επιστρέψει σε πορεία ανάπτυξης: «Η Κύπρος έχει αποδειχθεί ανθεκτική στις κρίσεις. Το διαφορετικό σ’ αυτή την περίπτωση είναι ότι πρόκειται για μια παγκόσμια κρίση και για μια εξωστρεφή οικονομία, κάτι που δημιουργεί πρόσθετες προκλήσεις. Όμως, ενώ ο covid-19 είχε σημαντικές επιπτώσεις στη διεθνή αγορά, είμαστε πεπεισμένοι ότι το εμπόριο, οι συγκοινωνίες και οι βιομηχανίες θα ανακάμψουν. Ελπίζω ότι ο αρνητικός αντίκτυπος θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό έως το 2020 και πως η χώρα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη από το 2021». 

ΠΗΓΗ: energypress.gr

Ο στόχος του Ομάν να κατασκευάσει τη μεγαλύτερη εγκατάσταση αποθήκευσης πετρελαίου στη Μέση Ανατολή προχωρά, ύστερα από περισσότερα από επτά χρόνια μετά την αρχική ανακοίνωση του σχεδίου από το σουλτανάτο, σύμφωνα με άρθρο του πρακτορείου Bloomberg.

Η Oman Tank Terminal Co. έχει σχεδόν ολοκληρώσει την κατασκευή οκτώ δεξαμενών για την αποθήκευση αργού για ένα νέο διυλιστήριο κοντά στην πόλη Duqm στην Αραβική Θάλασσα. Οι δεξαμενές αυτές θα αυξήσουν τη χωρητικότητα σε τουλάχιστον 25 εκατ. βαρέλια.

Το Ras Markaz Crude Oil Park αποτελεί εναλλακτική λύση για τις πετρελαϊκές εταιρείες και τους εξαγωγείς που επιθυμούν να αποφύγουν τα Στενά του Ορμούζ, καθώς εκεί έχουν σημειωθεί αρκετά επεισόδια τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των ιρανικών κατασχέσεων δεξαμενόπλοιων. Η εγκατάσταση του Ομάν βρίσκεται περίπου 1.000 χλμ. από την υδάτινη οδό.

Ιράκ και Κουβέιτ, που αποτελούν συν-επενδυτές στο διυλιστήριο, διαβλέπουν στην Duqm ένα ελκυστικό μέρος για να αποθηκεύσουν το αργό τους έξω από τον Κόλπο, σύμφωνα με τον Alan Gelder, αντιπρόεδρο διύλισης, χημικών και πετρελαϊκών αγορών της Wood Mackenzie Ltd.

Η μίσθωση δεξαμενών θα παράσχει επιπλέον έσοδα για το Ομάν, καθώς η οικονομία του σουλτανάτου έχει πληγεί φέτος από τον κορονοϊό και την πτώση των τιμών του πετρελαίου. Το δημοσιονομικό έλλειμμα προβλέπεται να αυξηθεί στο 17% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος το 2020.

Το διυλιστήριο Duqm έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το 2021 και οι οκτώ δεξαμενές θα έχουν χωρητικότητα 5,7 εκατ. βαρέλια.

Με εξαίρεση το διυλιστήριο, το Ομάν επένδυσε περίπου 350 εκατ. δολάρια στο πρώτο στάδιο της ειδικής οικονομικής ζώνης Duqm, όπου βρίσκεται η Raz Markaz. Περίπου τα τρία τέταρτα χρηματοδοτήθηκαν από την Asian Infrastructure Investment Bank, της οποίας ο μεγαλύτερος μέτοχος είναι η Κίνα.

ΠΗΓΗ: naftikachronika.gr