Στελέχη από τη Γαλλία και τη Γερμανία προέβαλαν την αντίθεση τους στην έρευνα, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποίησαν σκληρή γλώσσα, δυσκολεύοντας το έργο
Με μια ιδιαιτέρως σκληρή γλώσσα, νέο δημοσίευμα των New York Times, αποκαλύπτει το πλέγμα των χειρισμών και των μεθοδεύσεων από τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ειδικά στο ζήτημα της ελληνικής διάσωσης.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το ΔΝΤ, έχει όλα αυτά τα χρόνια επικριθεί για τις «βυζαντινές ίντριγκες» του, οι οποίες επηρεάζουν τις επιδόσεις του σε βάρος της ευρύτερης αποστολής του.
Τώρα, διανύουμε μια νέα περίοδο «φαγωμάρας», εγείροντας νέα ζητήματα σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του ιδρύματος και την υπόσχεσή του να γίνει πιο διαφανής.
Αυτό το καλοκαίρι, η Ανεξάρτητη Υπηρεσία Αξιολόγησης του Ταμείου, μια αυτόνομη μονάδα που έχει την εντολή να κρίνει όλες τις πτυχές των αποφάσεων και των πολιτικών του ΔΝΤ, εξέδωσε μια έκθεση 86 σελίδων, ειδικά για την απόδοση του κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
Η έκθεση ήταν ασυνήθιστα ωμή στην κριτική του για το πώς το ΔΝΤ χειρίστηκε την κρίση χρέους στην Ελλάδα.
Οι αξιωματούχοι του Ταμείου επισκιάστηκαν από τους ομολόγους τους στην Ευρώπη, έχασαν τα πρώτα σημάδια της κρίσης και δεν έκαναν αρκετά για να πιέσουν προς την αναδιάρθρωση του χρέους, ανέφερε.
Αλλά αυτό δεν ήταν η απαρχή της εσωτερικής κρίσης των υψηλόβαθμων στελεχών του Ταμείου.
Πριν από την έκθεση, που δόθηκε στη δημοσιότητα στη διάρκεια του καλοκαιριού, οι αξιωματούχοι του Ταμείου απαίτησαν από την εν λόγω ομάδα αξιολόγησης την αφαίρεση των τμημάτων της έκθεσης που αναφέρουν ότι το ΔΝΤ δεν συνεργάστηκε για να δώσει όλα τα έγγραφα που ζητήθηκαν για την αξιολόγηση.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η εν λόγω ομάδα αξιολόγησης έχει το δικαίωμα να ζητήσει οποιαδήποτε έγγραφα πιστεύει ότι θα βοηθήσουν στην ανάλυσή του.
Όπως παραδέχτηκε ότι William Murray, αναπληρωτής εκπρόσωπος του ΔΝΤ, υπάρχουν σαφώς τριβές με την πάροδο του χρόνου, αλλά δεν υπήρξε καμία συντονισμένη προσπάθεια παρακράτησης πληροφοριών.
Σύμφωνα με τους New York Times, η διευθύνουσα σύμβουλος Christine Lagarde, η οποία επανεξελέγη για μια δεύτερη πενταετή θητεία νωρίτερα αυτό το έτος, έχει επιδιώξει το Ταμείο να γίνει πιο ανοιχτό στον κόσμο και λιγότερο ψυχρά γραφειοκρατικό.
Οι προσπάθειες αυτές φάνηκαν και κατά τη διάρκεια των ετήσιων συνεδριάσεων του ΔΝΤ, αυτό το μήνα.
Υπό το πρίσμα αυτό, κάποιοι από τους παραδοσιακούς υποστηρικτές του Ταμείου αιφνιδιάστηκαν από τις μεθοδεύσεις του Ταμείου έναντι του εσωτερικού ελεγκτή του.
Η επιτροπή συστάθηκε για να έχει πρόσβαση σε όλα τα έγγραφα, δήλωσε ο Edwin M. Truman, πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, ο οποίος ήταν μέλος της εξωτερικής ομάδας εμπειρογνωμόνων που είχαν ως σκοπό να συντάξουν την έκθεση.
“Το προσωπικό και τα ανώτατα στελέχη του ταμείου δεν είχαν κανένα δικαίωμα να παρακρατήσουν κανένα έγγραφο”, πρόσθεσε.
Η ομάδα αξιολόγησης συστάθηκε το 2001 με εντολή να αξιολογήσει τη λήψη αποφάσεων του ταμείου, το οποίο είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση μετά την ασιατική κρίση το 1997, κυρίως από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Παρά το γεγονός ότι η ομάδα είχε αυτονομία, όσοι εργάστηκαν εκεί δεν είχαν σε καμία περίπτωση σκοπό να προκαλέσουν κάποιο πρόβλημα.
Αλλά μια έκθεση σχετικά με την ποιότητα των συμβουλών του ΔΝΤ κατά τη διάρκεια της κρίσης της ευρωζώνης ήταν βέβαιο ότι θα αγγίξει και επώδυνα σημεία.
Πηγαίνοντας πίσω στο 2012, όταν η ομάδα αποκάλυψε ότι θα εξετάσει τις δραστηριότητες του ταμείου στη ζώνη του ευρώ, οι εξεταστές συνάντησαν αντίσταση, όχι μόνο από τα μέλη του προσωπικού, αλλά και από τα ευρωπαϊκά μέλη του διοικητικού συμβουλίου.
Στελέχη από τη Γαλλία και τη Γερμανία προέβαλαν την αντίθεση τους στην έρευνα, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποίησαν σκληρή γλώσσα σε συναντήσεις με στελέχη της ομάδας, σε μια προσπάθεια να τους δυσκολέψουν το έργο.
Όταν έγινε σαφές ότι η ομάδα θα προχωρήσει στην έκθεση, οι Ευρωπαίοι διευθυντές ρώτησαν αν θα ήταν δυνατόν να μην δημοσιοποιηθεί η έκθεση στο κοινό, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλούνται οι New York Times.
Η αντίθεσή τους στην έρευνα ήταν ιδιαίτερα αισθητές στο Ευρωπαϊκό Τμήμα, το οποίο επέβλεψε τις διασώσεις στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Ο ηγέτης του Ευρωπαϊκού Τμήματος, Poul Thomsen, ο οποίος ήταν και ο αρχιτέκτονας της ελληνικής διάσωσης, αποστασιοποιήθηκε από την ομάδα, αρχικά, αν και η έκθεση ήταν πολύ επικριτική για το έργο του στην Ελλάδα, χωρίς να αναφέρει το όνομα Thomsen.
Ο Thomsen συνεργάστηκε με την ομάδα, δίνοντας χιλιάδες emails και έγγραφα, ενώ έδωσε και μια συνέντευξη τριών ωρών με στέλεχος που συνέταξε την έκθεση, τον Shinji Takagi.
Σε δήλωσή του, ο Thomsen είπε ότι το τμήμα του «συμμορφώθηκε πλήρως με τα αιτήματα της ομάδας για πληροφορίες και έγγραφα, χωρίς εξαίρεση».
Οι εξεταστές όμως ήθελαν τα πρακτικά από άτυπες συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου κατά τη διάρκεια της κρίσης, όπου οι αξιωματούχοι εξηγούσαν τις ενέργειές τους στους διευθυντές.
Ζήτησαν επίσης έγγραφα που σχετίζονται με μια σειρά μυστικών συναντήσεων των στελεχών το 2010, όταν και συζητήθηκαν διαφορετικές στρατηγικές για το χειρισμό του ελληνικού ζητήματος.
Η επιτροπή έλαβε τεράστιο όγκο των πληροφοριών, αλλά οι αξιολογητές δεν είχαν πάρει αυτό που πραγματικά ήθελαν: τα στοιχεία και τις αναλύσεις που ρίχνουν φως στο πώς και γιατί το ταμείο ενέργησε.
Οι δικαιολογίες ποικίλλουν.
Μετά από σχεδόν 16 μήνες οι αξιολογητές έλαβαν περισσότερα από ό, τι είχαν ζητήσει.
Ήταν τότε που τα στελέχη του ΔΝΤ άρχισαν να πιέζουν τους αξιολογητές να αφαιρέσουν αποσπάσματα της έκθεσης που εξηγούσαν πόσο δύσκολο ήταν να πάρει να λάβουν σημαντικά έγγραφα που χρειάζονταν.
Οι αξιολογητές έκαναν κάποιες αλλαγές, αλλά, επειδή πίστευαν ότι δεν είχαν λάβει όλα τα έγγραφα, διατήρησαν κάποια κρίσιμα αποσπάσματα για το πώς μερικά στελέχη αρνήθηκαν να συνεργαστούν.
Στις αρχές Ιουλίου, η έκθεση και 11 σχετικά έγγραφα δόθηκαν στη δημοσιότητα.
Η Lagarde δήλωσε σε απάντηση της ότι η συμμετοχή του ταμείου στη ζώνη του ευρώ ήταν μια “ειδική επιτυχία.”
Είπε, επίσης, ότι το ταμείο θα συνεχίσει να βελτιώνει τον τρόπο λειτουργίας του, ενισχύοντας τη διαφάνεια του.
www.bankingnews.gr
