Του Γιώργου Ασμάτογλου,
Σύμφωνα με τα επίσημα χείλη αξιωματούχων της χώρας, της κυβέρνησης αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών, το έτος που διανύουμε είναι το τελευταίο μνημονιακό έτος. Το 3ο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής θεωρητικά ολοκληρώνεται τον Αύγουστο του 2018, γεγονός που θεσμικά παραπέμπει στο τέλος της επιτροπείας των θεσμών. στο δημόσιο διάλογο καλλιεργούνται ήδη προσδοκίες ότι οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα μας επιτρέψουν να αντικρίσουμε το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Ολα αυτά συμβαίνουν παρά το γεγονός ότι το ΔΝΤ δεν έχει αποφασίσει ακόμη τους κανόνες και όρους εμπλοκής του στο 3ο πρόγραμμα, ενώ αυτό τελειώνει σε λίγους μήνες (οξύμωρο σχήμα διότι οι Ευρωπαίοι εταίροι είχαν αποφασίσει την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, με όρο την συμμετοχή του ΔΝΤ), ενώ παράλληλα η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για πολυετή πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%, αντίστοιχα των οποίων δεν συναντώνται στην οικονομική ιστορία.
Τα ερωτήματα επομένως παραμένουν ανοιχτά: Έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για την ομαλή έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια; Εχει τελικά εξοφληθεί εξ ολοκλήρου το κόστος που κλήθηκε να καταβάλει η ελληνική οικονομία και κυρίως οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος της προσαρμογής.
Και εν τέλει, εάν επιτευχθεί, ποιες είναι οι προοπτικές που προδιαγράφονται;
Οι μακροοικονομικές προβλέψεις της Ευρ. Επιτροπής προδιαγράφουν αναμφίβολα μια θετική πορεία στα οικονομικά μεγέθη. Στην τελευταία έρευνα του Ινστιτούτου της ΓΣΕΒΕΕ καταγράφονται επίσης τα πρώτα σημάδια σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας.
Η πρώτη ανάγνωση φαίνεται να παράγει αισιόδοξα μηνύματα. Ωστόσο, τα στοιχεία που έχει στη διάθεση του το ΙΜΕ της ΓΣΕΒΕΕ αποτελούν ενδείξεις για μια σταθεροποίηση εν είδει στασιμότητας με ανάπτυξη για λίγους και όχι για σταθεροποίηση και βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων.
Αυτή η σταθεροποίηση είναι το αποτέλεσμα μάλλον της διαμόρφωσης ενός ευνοϊκότερου ψυχολογικού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις και την οικονομία γενικότερα λόγω πολιτικής σταθερότητας, και όχι μίας πραγματικής βελτίωσης των συνθηκών μέσα στις οποίες πραγματοποιείται το εγχώριο επιχειρείν.
Άλλωστε, η φορολογία και η ασφαλιστική επιβάρυνση παραμένουν σε πολύ υψηλά, μη ανταγωνιστικά επίπεδα, ιδιαίτερα για τις επιχειρήσεις που συμβάλλουν στην απασχόληση και την προστιθέμενη αξία, ενώ και οι συνθήκες χρηματοοικονομικής ασφυξίας εντείνονται εν μέσω πλειστηριασμών και ενός, όπως έχει αποδειχθεί, δυσκίνητου εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων. Οι τράπεζες παραμένουν ένα μαύρο κουτί για την εγχώρια αγορά, το άνοιγμα του οποίου ενδέχεται να παραγάγει νέες θύελλες παρά κανονικότητα.
Μέσε σε αυτό το περιβάλλον, το 2018 δεν αναμένεται να αποκλίνει που από ένα πλαίσιο περιορισμένων προσδοκιών και συγκρατημένης αισιοδοξίας για την ελληνική οικονομία.
Η μετουσίωση αυτού του μετριοπαθούς σεναρίου σε μια δυναμική ανάπτυξης απαιτεί αναμφίβολα νέο μίγμα πολιτικής, νέο πλαίσιο μεταρρυθμίσεων και οριστικές διευθετήσεις στο πεδίο ρύθμισης του χρέους και άμβλυνσης της αναποτελεσματικής πολιτικής λιτότητας.
Ο κ. Γιώργος Ασμάτογλου είναι Πρόεδρος της Π.Ο.Π.Ε.Κ και Αντιπρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
