Συντάκτης: Notaka

Οι συνεχιζόμενες απειλές της Τουρκίας προκαλούν ανασφάλεια σε σημαντική μερίδα των πολιτών, που ανησυχούν για τις περιορισμένες δυνατότητες αμυντικής μας θωράκισης στην ΑΟΖ, ενώ έχουν ισχυρή πεποίθηση ότι η Κύπρος μπορεί να καταστεί ενεργειακός κόμβος. Οκτώ στους δέκα πολίτες πιστεύουν πως η εκμετάλλευση των φυσικών μας πόρων θα ενισχύσει τη διαπραγματευτική μας ισχύ στις συνομιλίες, ενώ η πλειοψηφία θεωρούν πως τα όποια έσοδα προς τους Τ/κ θα πρέπει να δοθούν μετά την επίλυση του Κυπριακού.

Ταυτότητα έρευνας

Γραφείο: IMR/Πανεπιστήμιο Λευκωσίας,
Ανάθεση: Εφημερίδα «Σημερινή»,
Ημερομηνία διεξαγωγής: Ιανουάριο 2018,
Κάλυψη: Παγκύπρια – Αστικές & Αγροτικές περιοχές,
Χαρακτηριστικά δείγματος: Άνδρες και γυναίκες ηλικίας 18+,
Μέγεθος δείγματος: 500 άτομα,
Επιλογή δείγματος: Τυχαία στρωματοποιημένη δειγματοληψία,
Συλλογή στοιχείων: Τηλεφωνικές συνεντεύξεις με τη χρήση δομημένου ερωτηματολογίου.

Αισιοδοξία μετά το Ζορ (1)

Αρκετά αισιόδοξοι εμφανίζονται οι Κύπριοι για τις προοπτικές στην Κυπριακή ΑΟΖ, ιδιαίτερα μετά την ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος Ζορ στην ΑΟΖ της Αιγύπτου. Συγκεκριμένα, 33% δηλώνουν πολύ αισιόδοξοι για ύπαρξη ανάλογων μεγάλων κοιτασμάτων στα χωρικά ύδατα της Κύπρου, με το 47% να δηλώνουν κάπως αισιόδοξοι. Αντιθέτως, μόνο ένα ποσοστό 3% εμφανίζονται απαισιόδοξοι για νέες ανακαλύψεις.

Έσοδα για ανάπτυξη (2)

Ένας στους δυο πολίτες θεωρούν πως τα έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου τα επόμενα χρόνια πρέπει κατά κύριο λόγο να αξιοποιηθούν για ανάπτυξη και επενδύσεις. Ακολουθεί με ένα χαμηλότερο ποσοστό, της τάξης του 13%, η πεποίθηση πως τα χρήματα από το φυσικό αέριο θα πρέπει να διοχετευτούν για κάλυψη δημοσιονομικών «τρυπών». Ένας στους δέκα πιστεύουν πως πρέπει να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία ταμείου για το μέλλον, ένα 7% για αποπληρωμή του χρέους και τέλος υπάρχουν ορισμένοι που εκτιμούν πως πρέπει να βοηθηθούν ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.

Σε ρόλο ενεργειακού κόμβου (3)

Την ισχυρή πεποίθηση ότι η Κύπρος μπορεί να καταστεί περιφερειακός κόμβος φυσικού αερίου έχουν περίπου εννέα στους δέκα πολίτες, με μόλις έναν στους δέκα να διατηρούν αντίθετη άποψη. Αυτό ερμηνεύεται ως απότοκο των συνεχόμενων τριμερών επαφών που διενεργεί το τελευταίο διάστημα η Κυπριακή Δημοκρατία με γειτονικά κράτη, όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, ο Λίβανος και η Ιορδανία, έχοντας παράλληλα τη στήριξη της Ε.Ε.

Αξιοποίηση ασχέτως λύσης (4)

Παρά το αδιέξοδο στις συνομιλίες του Κυπριακού, και το αβέβαιο μέλλον των διαπραγματεύσεων, εννιά στους δέκα πολίτες θεωρούν πως πρέπει να προχωρήσουμε σε αξιοποίηση των κοιτασμάτων, ασχέτως της πορείας επίλυσης του Κυπριακού. Η άποψη αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς έρχεται εν μέρει σε αντίθεση με δηλώσεις διαφόρων αξιωματούχων της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, που αφήνουν να εννοηθεί πως μόνο με λύση του εθνικού μας προβλήματος θα μπορέσουμε να προβούμε σε αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου. Μόνο το 7% έχουν αντίθετη άποψη, με ένα 5% να μη θέλουν να πάρουν θέση.

Να μην πάρουν μερίδιο (5-6)

Επτά στους δέκα πολίτες δεν θεωρούν πως πρέπει να δοθεί μερίδιο πριν από όποια λύση του Κυπριακού στους Τ/κ. Στο ίδιο πλαίσιο, οκτώ στους δέκα πολίτες εκφράζουν την άποψη πως αν θα πρέπει να παραχωρηθούν έσοδα, αυτά θα πρέπει να δοθούν στους Τ/κ μετά τη λύση του Κυπριακού. Ένας στους δέκα δηλώνουν πως πρέπει να τους δοθούν όταν βρισκόμαστε σε ακτίνα λύσης, προφανώς ως κίνητρο, ενώ 8% πιστεύουν πως οι Τ/κ θα πρέπει να λάβουν μερίδιο μόλις υπάρξουν τα πρώτα έσοδα.

Διχασμένοι για αντίκτυπο τουρκικών προκλήσεων (7)

Διχασμένοι εμφανίζονται οι πολίτες στο ερώτημα αν οι τουρκικές προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ λειτουργούν αποτρεπτικά για τις ξένες εταιρείες, ώστε να επενδύσουν στην Κύπρο. Λίγο περισσότεροι από τους μισούς θεωρούν πως οι τουρκικές προκλήσεις δεν έχουν τέτοιο αντίκτυπο, ενώ το 47% συμμερίζονται την αντίθετη άποψη.

Αναγκαία η θωράκιση της ΑΟΖ (8)

Οι περιορισμένες δυνατότητες αμυντικής προστασίας στην ΑΟΖ μας φαίνεται πως ανησυχούν ένα μεγάλο αριθμό των συμπολιτών μας. Συγκεκριμένα, το 45% δηλώνουν πως ανησυχούν αρκετά και το 21% ανησυχούν σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχει όμως και ένα ποσοστό του 16% που έχουν λιγότερες ανησυχίες, ενώ το 18% δεν ανησυχούν καθόλου. Προφανώς στη δεύτερη περίπτωση θεωρούν πως η παρουσία ξένων εταιρειών και τα συμφέροντα των κρατών που εκπροσωπούν λειτουργούν αποτρεπτικά για την Άγκυρα, που επιχειρεί να προκαλέσει εντάσεις. Σε κάθε περίπτωση, η πρόσφατη αγορά ενός πλοίου ανοιχτής θαλάσσης για επιτήρηση της ΑΟΖ είναι μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν επαρκεί προκειμένου οι πολίτες να αποβάλουν το αίσθημα ανασφάλειας από τις τουρκικές απειλές.

Ενίσχυση διαπραγματευτικής ισχύος (9)

Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα της δημοσκόπησης είναι ότι οι πολίτες θεωρούν πως η διαπραγματευτική ισχύς της Κυπριακής Δημοκρατίας θα ενισχυθεί με την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, θέση που συμμερίζονται σχεδόν οκτώ στους δέκα πολίτες. Υπάρχουν φυσικά και οι απαισιόδοξες εκτιμήσεις, καθώς ποσοστό 16% δεν θεωρούν κάτι τέτοιο εφικτό και ένα 3% που εκτιμούν πως η θέση της ε/κ πλευράς θα αποδυναμωθεί.

Κερδίζει έδαφος το τερματικό (10)

Στο ερώτημα αν η κατασκευή του σταθμού υγροποίησης θεωρείται ως εφικτή επιλογή, οι πολίτες εμφανίστηκαν συγκρατημένοι, με το 41% να δηλώνουν πως είναι λίγο εφικτή και ένα ποσοστό 7% καθόλου εφικτή. Υπάρχει, ωστόσο, ένα υπολογίσιμο ποσοστό, της τάξης του 29%, που πιστεύουν πως η κατασκευή σταθμού υγροποίησης είναι πολύ εφικτή. Δυο στους δέκα επέλεξαν να μην απαντήσουν και η στάση αυτή ερμηνεύεται ως αναμονή για τα αποτελέσματα της γεώτρησης της ENI στο Οικόπεδο 6, όπου θα διαφανεί αν υπάρχουν απαραίτητες ποσότητες που να δικαιολογούν την κατασκευή ενός τέτοιου έργου.

ΠΗΓΗ: Εφημ. Σημερινή

Η Νορβηγία πρέπει να προσδιορίσει τα μελλοντικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται κοντά στα σύνορα της με την Ρωσία στην βόρειο παγωμένη θάλασσα για να υπερασπίσει τα οικονομικά της συμφέροντα, μεταδίδει το πρακτορείο Reuters, επικαλούμενο σχετικές δηλώσεις του Νορβηγού υπουργού Ενέργειας Τέριε Σόϊκνες.

Η Νορβηγία και η Ρωσία συμφώνησαν το 2010 να μοιράσουν τις αμφιλεγόμενες περιοχές στη Θάλασσα του Μπάρεντς, κάτι που επιτρέπει πλέον σε κάθε χώρα να αξιοποιήσει τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που βρίσκονται σ’ αυτές.

“Πρέπει να αρχίσουμε τις συζητήσεις για το τι θέλουμε να κάνουμε στον βορρά. Βλέπουμε εξελίξεις στην ρωσική πλευρά…πραγματοποιούν εξορύξεις και πιθανόν θα βρουν πετρέλαιο”, δήλωσε ο Σόϊκνες.

Ο Νορβηγός υπουργός Ενέργειας δήλωσε επίσης ότι αν η ρωσική πλευρά εντοπίσει κοιτάσματα στα σύνορα που χωρίζουν τα ρωσικά οικόπεδα από τα νορβηγικά στη Θάλασσα του Μπάρεντς, “εμείς θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πράξουμε το παν για να διασφαλίσουμε τα οικονομικά συμφέροντα της Νορβηγίας”.

Η ρωσική πετρελαϊκή εταιρεία Rosneft έχει αναλάβει από ρωσικής πλευράς τα έργα που αφορούν την εξερεύνηση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Η Νορβηγική Διεύθυνση Πετρελαίου (NPD) εκτιμά ότι στο νορβηγικό τμήμα της Θάλασσας του Μπάρεντς, υπάρχουν σχεδόν τα δύο τρίτα των ποσοτήτων που ακόμη δεν έχουν βρεθεί (και ανέρχονται σε 8,6 δισεκατομμύρια βαρέλια).

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σε ανοδικό έδαφος ολοκλήρωσε τις συναλλαγές της Δευτέρας το αργό στον απόηχο των δηλώσεων από τη Σαουδική Αραβία για το ενδεχόμενο επέκτασης των περικοπών στην παραγωγή πετρελαίου και μετά το 2018.

Ειδικότερα, το συμβόλαιο του αργού παραδόσεως Φεβρουαρίου – το οποίο έληξε με την ολοκλήρωση των σημερινών συναλλαγών – πρόσθεσε 12 cents ή 0,2% τερματίζοντας τις συναλλαγές στα 63,49 δολ. το βαρέλι στο χρηματιστήριο Εμπορευμάτων της Νέας Υόρκης.

Το συμβόλαιο του Μαρτίου κέρδισε 26 cents ή 0,4% σκαρφαλώνοντας στα 63,57 δολ. το βαρέλι.

Το Brent Μαρτίου στο μεταξύ ενισχύθηκε 42 cents ή 0,6% στα 69,03 δολ. το βαρέλι στο ICE Futures.

Την Κυριακή ο υπουργός Ενέργειας της Σαουδικής Αραβίας Khalid al-Falih δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι ο ΟΠΕΚ θα πρέπει να βρει τρόπους να συνεργαστεί με παραγωγούς εκτός του Οργανισμού, όπως η Ρωσία, μετά τον τερματισμό της συμφωνίας για τον περιορισμό της παραγωγής στα τέλη του 2018.

ΠΗΓΗ: Capital.gr

Σκαραμαγκάς: Να μη γίνουν τα ΕΝΑΕ ανάμνηση

 Του  Αντώνη Τσιμπλάκη
atsimp@naftemporiki.gr

Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι τα μεγαλύτερα της ανατολικής Μεσογείου. Τα ίδρυσε το 1958 ο Σταύρος Νιάρχος, ενώ λίγα χρόνια αργότερα κατασκεύασε εκεί και την τεράστια μόνιμη δεξαμενή που μπορούσε (μπορεί) να υποδεχθεί ένα σούπερ τάνκερ. Ένα τάνκερ δηλαδή που μπορεί να μεταφέρει περισσότερους από 300.000 τόνους πετρελαίου.

Τέτοια δεξαμενή δεν υπάρχει ακόμα και σήμερα στην περιοχή μας. Οι περιπέτειες άρχισαν μετά το 1985, όταν και κρατικοποιήθηκαν τα ναυπηγεία. Οι επαναλαμβανόμενες ιδιωτικοποιήσεις που ακολούθησαν δεν φαίνεται να βοήθησαν την κατάσταση, αφού βασίστηκαν, σχεδόν αποκλειστικά, σε δημόσια έργα. Το δυστύχημα είναι ότι την ίδια περίοδο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέλεξε να στρουθοκαμηλίσει. Απαγόρευσε σταδιακά τις ενισχύσεις προς τη ναυπηγική βιομηχανία στα κράτη-μέλη, με αποτέλεσμα η Νότια Κορέα αρχικά και η Κίνα στη συνέχεια, οι οποίες έριχναν δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια βάση στα ναυπηγεία τους, να μαζέψουν όλες τις παραγγελίες.

Το μόνο που κράτησε η Ευρώπη ήταν τα κρουαζιερόπλοια. Ακόμα και σήμερα που η Κομισιόν θέλει να ενισχύσει με κάποιο τρόπο τον συγκεκριμένο κλάδο, το πλαίσιο που η ίδια δημιούργησε είναι τόσο περίπλοκο, που αδυνατεί να προσπελάσει με επιτυχία. Κάπως έτσι τιμωρήθηκε και το ναυπηγείο στον Σκαραμαγκά.

Στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας απειλήθηκε με κλείσιμο, αφού «οι παλιές αμαρτίες» της δεκαετίας του ‘90 έφεραν πρόστιμο στα ΕΝΑΕ ύψους 250 εκατ. ευρώ. Το πρόστιμο τελικά μετατράπηκε. Το ναυπηγείο χωρίστηκε σε στρατιωτικό και εμπορικό. Με συμφωνία Ελλάδας – Κομισιόν το 2010 το στρατιωτικό δεν θα μπορούσε να πάρει εμπορικές εργασίες μέχρι το 2025 και το εμπορικό, στο οποίο ανήκει η μεγάλη δεξαμενή, θα έπρεπε να βγει στον πλειστηριασμό. Αλλά και πάλι αδιέξοδο, διότι για το ναυπηγείο πλέον δεν ενδιαφέρεται κανείς.

Τελικά, με ένα -κατά γενική ομολογία- πολύ καλό deal το παίρνει η Privinvest του κ. Ισκαντάρ Σάφα. Στόχος του είναι να κατασκευάσει τα ελληνικά υποβρύχια, αλλά, όπως ισχυρίζεται, να πάρει παραγγελίες και για πολεμικά πλοία από το εξωτερικό. Και κάπου εκεί τελειώνει «ο μήνας του μέλιτος» για το ελληνικό Δημόσιο και τον νέο ιδιοκτήτη των ΕΝΑΕ.

Η Ελλάδα στέλνει ερώτημα στην Κομισιόν, για το αν είναι δυνατόν να κατασκευάσει το στρατιωτικό τμήμα πολεμικά πλοία τρίτων χωρών και η απάντηση από τον επίτροπο είναι αρνητική. Η πλευρά Σάφα θεωρεί ότι το ελληνικό Δημόσιο τον «εμπαίζει». Εν τω μεταξύ και η πορεία κατασκευής των υποβρυχίων δεν είναι σταθερή, αφού το πρώτο, σύμφωνα με τις τότε καταγγελίες, «γέρνει». Τελικά στην ουσία από το 2012 το ναυπηγείο παραμένει «κλειστό», με το Πολεμικό Ναυτικό της χώρας να αναλαμβάνει την ευθύνη ολοκλήρωσης της κατασκευής των υποβρυχίων που είναι σε εξέλιξη. Κίνηση με την οποία συμφωνεί και η μεριά Σάφα, παρά το γεγονός ότι τις δύο πλευρές χωρίζουν απαιτήσεις αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Αλλά και σήμερα η κατάσταση δεν είναι καλύτερη.

Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί, κάνοντας το κόλπο γκρόσο, να πάρει τα ναυπηγεία από την Privinvest και να τα βγάλει σε διεθνή διαγωνισμό, ώστε να τελειώνει και με τα πρόστιμα της Ε.Ε. Ωστόσο το ρίσκο μάλλον είναι μεγάλο. Ήδη την πρώτη μάχη στη διεθνή διαιτησία την κέρδισε ο Λιβανέζος επιχειρηματίας και η συνέχεια (εκκρεμούν δύο που είναι σε εξέλιξη και άλλες τις οποίες ετοιμάζουν οι ιδιοκτήτες των ναυπηγείων ίσως και η Ελλάδα) προβλέπεται δύσκολη. Την ίδια στιγμή όμως τα ίδια τα ναυπηγεία εκπέμπουν «SOS». Διαλύονται. Απόδειξη η πλωτή δεξαμενή των 75.000 τόνων που δεν άντεξε την ανεμοθύελλα της προηγούμενης εβδομάδας, κόπηκε, και η μισή βυθίστηκε. Το ναυπηγείο μόλις έχασε ένα πολύτιμο asset.

Επιπλέον οι εργασίες συντήρησης που χρειάζονται πλέον τα ΕΝΑΕ υπολογίζονται σε 20 με 30 εκατ. ευρώ. Και αν η αντιδικία συνεχιστεί για πολύ (όπως προδικάζουν οι κινήσεις των δύο πλευρών στη σκακιέρα), στο τέλος δεν θα μείνει τίποτα, παρά μόνο η ανάμνηση των μεγαλύτερων ναυπηγείων της ανατολικής Μεσογείου.

Σε συνέχεια προηγούμενων προκλήσεων και έντασης της στρατηγικής για αμφισβήτηση της Κυπριακής ΑΟΖ, εξέδωσε νέα Navtex που καλύπτει την νοτιοδυτική, την νότια και την νοτιοανατολική Κύπρο μέχρι και τις 9.00 το βράδυ της Τετάρτης 24 Ιανουαρίου.

Η παράτυπη Navtex, που επικαλύπτει τμήματα των τεμαχίων 1,2,3,6,7,8,9,13 αλλά και πέραν της Κυπριακής ΑΟΖ, τμήμα της ΑΟΖ του Λιβάνου (που εμπίπτει στην περιοχή ευθύνης της Κυπριακής Δημοκρατίας για σκοπούς Navtex, αναφέρει ότι τουρκικό πολεμικό πλοίο θα ελκύει υποβρύχια συσκευή.

Να σημειωθεί ότι ακόμα δύο Navtex η Τουρκία έχει δημεύσει περιοχές νότια και νοτιοδυτικά του Καστελόριζου για «υποθαλάσσια επιχείρηση», η πρώτη μέχρι  την Τετάρτη και η δεύτερη από την Τετάρτη μέχρι την Παρασκευή.

Στον χάρτη με αρ.1 η περιοχή της νέας προκλητικής Navtex νοτιοδυτικά, νότια και νοτιοανατολικά της Κύπρου. Με αρ. 2 και 3 οι περιοχές που δέσμευσε η Τουρκάι κοντά στο Καστελλόριζο και με αρ. 4 η περιοχή που «δέσμευσε» η Τουρκάι για τις σεισμογραφικές έρευνες του «Μπαρμπαρός» μέχρι και τον Μάρτιο.

ΠΗΓΗ: (του Πέτρου Θεοχαρίδη, Φιλελεύθερος)

 ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΥΡΩ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΥΡΩ : 55.420,50€ ΑΝΕΥ ΦΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΥΓΡΩΝ ΚΑΥΣΙΜΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΙΡΥΝΘΑΣ

Η  Προκήρυξη  ΕΔΩ,

https://diavgeia.gov.gr/doc/6%CE%A8%CE%A0%CE%9B46%CE%A8%CE%A70%CE%95-%CE%95%CE%A9%CE%93?inline=true

Έντονες αλλά (όπως όλα δείχνουν) δικαιολογημένες ανησυχίες μαζί με συναισθήματα αγανάκτησης για τον ρόλο του κράτους στο κύκλωμα πετρελαιοειδών εκφράζονται από τον Σύνδεσμο Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών Ελλάδος (ΣΕΕΠΕ) εν όψει ανατροπών.

Σύμφωνα με ασφαλέστατες πληροφορίες μας, τα διυλιστήρια πρόκειται να αναλάβουν απευθείας τη διοίκηση του Συνδέσμου, μέσω φυσικά των θυγατρικών εμπορικών επιχειρήσεων τις οποίες ελέγχουν. 

Μετά από περίπου πέντε χρόνια που ο Σύνδεσμος είχε επικεφαλής τον εκπρόσωπο μίας ανεξάρτητης, ελληνικής, εμπορικής εταιρείας, τώρα τα διυλιστήρια φαίνονται αποφασισμένα να βγούνε μπροστά.

Γνωρίζουμε φυσικά ότι η θέση του προέδρου όπως και του αντιπροέδρου του ΣΕΕΠΕ δεν προσδίδει κάποια μεγαλύτερη βαρύτητα στις απόψεις αυτών που κατέχουν τις θέσεις αυτές. 

Κι αυτό διότι ο Σύνδεσμος εξ αρχής λειτουργεί σχεδόν πάντοτε με ομοφωνία στις αποφάσεις του – αποφάσεις οι οποίες πάντα και χωρίς εξαίρεση αφορούν εισηγήσεις προς το Ελληνικό Δημόσιο. Συνεπώς, η αλλαγή ρόλων έχει μάλλον χαρακτήρα συμβολικό – αλλά πιθανώς πολύ δυνατό.

Απάντηση για τις (ήδη σε εξέλιξη) μεθοδεύσεις δίδουν οι επιπτώσεις από τα προβλήματα του κλάδου της εμπορίας πετρελαιοειδών.

Αντίθετα με τον κλάδο διύλισης, ο οποίος σημειώνει συνεχώς σχεδόν ικανοποιητική κερδοφορία, ο κλάδος εμπορίας στα πετρελαιοειδή κυμαίνεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Αποκορύφωμα αυτής της κατάστασης (μέχρι τώρα τουλάχιστον!) ήταν η προ μηνών κατάρρευση μίας ιστορικής και άλλοτε κραταιάς ελληνικής εταιρείας, με μία τραγική ανθρώπινη εξέλιξη μάλιστα. 

Ο κλάδος πάσχει από χρόνια και σοβαρά προβλήματα, τα οποία περιορίζουν την κερδοφορία του, πλήττουν τον ανταγωνισμό, και επιβαρύνουν τον καταναλωτή. 

Προβλήματα γνωστά σε όλους, το λαθρεμπόριο, η νοθεία και η πειρατεία που βάζουν τον καταναλωτή στην Ελλάδα σε θέση σταυρωμένου εν μέσω δύο ληστών.

Από τη μια μεριά ληστεύεται από τους παρανομούντες αετονύχηδες του κλάδου, οι οποίοι τον κλέβουν είτε ποσοτικά (όπως έχει αποδείξει μελέτη του ΕΜΠ) είτε ποιοτικά (όπως δέχεται, με ανακοινώσεις του το αρμόδιο υπουργείο), είτε απλά επιβαρύνοντας τον προϋπολογισμό διά της λαθρεμπορίας (τα ελλείμματα του οποίου καλείται μετά αυτός να φορτωθεί). Και από την άλλη μεριά από το ίδιο το Κράτος. 

Το “ντοβλέτι” όμως αδιαφορεί για τη ληστεία σε βάρος του πολίτη-καταναλωτή(κλείνοντας όμως πονηρά το μάτι στους κλεφταράδες) αφού και οι τιμές στη λιανική πέφτουν (μέσω των λαθρεμπόρων) και κερδίζει από την ποσοτική κλοπή όσο εισπράττει περισσότερο φόρο για την ίδια πραγματική ποσότητα. Και να γιατί. Ο καταναλωτής παραγγέλνει και πληρώνει 100 λίτρα αλλά ο έμπορος του δίνει πχ 80. Τα υπόλοιπα 20 λίτρα θα ξαναπουληθούν κι ο καταναλωτής θα πληρώσει πάλι φόρους γι’αυτά!

Στα τόσα όμως προβλήματα του κλάδου προστίθεται και η υποχρέωση με τηνμείωση των ρύπων ως πρόγραμμα στο οποίο η Ευρώπη, οργανωμένα και μεθοδικά, έχει προχωρήσει εδώ και χρόνια. 

Το κράτος με την προχειρότητα και τον ερασιτεχνισμό που το διακρίνει δεν ανέλαβε και εδώ εγκαίρως τις ευθύνες του.

Δεν προχώρησε στις απαραίτητες ενέργειες ώστε όλοι οι καταναλωτές (ιδιώτες, επιχειρήσεις, το ίδιο το κράτος) να αυξήσουν την παραγωγικότητα στην ενεργειακή κατανάλωση, να παράγουν, δηλαδή, τα ίδια (ή περισσότερα) με χαμηλότερη κατανάλωση ενέργειας πράγμα που θα επιτρέψει και στο κράτος να μειώσει τις ενεργειακές εξαρτήσεις του και στους πολίτες να πληρώνουν λιγότερα που σημαίνει γενική οικονομία τελικά.

Για να καλύψει όμως την ανικανότητά του το κράτος, όταν έφτασε η ημερομηνία της προθεσμίας για συμμόρφωση με τα λεγόμενα καθεστώτα επιβολής (ορίων, χρόνου, κτλ) βρήκε ως λύση να βάλει στο πρόγραμμα τις… ιδιωτικές εταιρείες! 

Και έχουμε το κωμικοτραγικό φαινόμενο να πιέζονται οι εταιρείες (που φυσικά έχουν συμφέρον να πουλάνε όσο γίνεται περισσότερα πετρελαιοειδή) να κάνουν (όπως τους επιβάλλει το υπουργείο) καμπάνιες και σεμινάρια, για… μείωση των πωλήσεών τους!

Δηλαδή το πρωί θα βγαίνει η Εταιρία εμπορίας με διαφήμιση προβάλλοντας τα προϊόντα της σε κάθε υποψήφιο αγοραστή. Και το βράδυ θα βγαίνει με άλλη διαφήμιση να του συνιστά να μειώσει τις αγορές του!

Εάν δεν προσαρμοστούν σε όλα αυτά θα πέφτει πέλεκυς εξοντωτικών προστίμων εκατομμυρίων ευρώ που θα σταθεί εντελώς αδύνατον να αποφύγουν όλες οι Εταιρίες εμπορίας, χωρίς καμία εξαίρεση, αδιαφορώντας ακόμη και για τις επιπτώσεις στις επενδύσεις και από αυτόν τον χώρο. 

Στη μεγάλη όμως αυτή αντιπαράθεση (Εταιριών εμπορίας και κράτους) ο Σύνδεσμος Εταιριών Εμπορίας Πετρελαιοειδών δείχνει οριστικά αποφασισμένος να αλλάξει πορεία και να φέρει το κράτος αντιμέτωπο με τις ευθύνες του, διότι (όπως δείχνουν τα πράγματα) μάλλον δεν έχουν καταλάβει που οδηγούν την όλη κατάσταση. 

ΠΗΓΗ: (Γ. Κράλογλου, capital.gr)