«Δεν προβλέπεται απότομη αύξηση των τιμών πετρελαίου κατά τους επόμενους μήνες».

Είναι γεγονός ότι οι τιμές του αργού έχουν ανατιμηθεί σημαντικά από τις αρχές του έτους όταν αυτές είχαν φθάσει στο κατώτερο σημείο της τελευταίας επταετίας όπου η ποικιλία Brent, που είναι και το διεθνές benchmark, έφθασε να διαπραγματεύεται γύρω στα $45- $50 το βαρέλι. Σήμερα τη τιμή του έχει ξεπεράσει τα $65 το βαρέλι το οποίο αντιστοιχεί σε μία μέση αύξηση 45%.

 Είναι γεγονός ότι οι τιμές του αργού έχουν ανατιμηθεί σημαντικά από τις αρχές του έτους όταν αυτές είχαν φθάσει στο κατώτερο σημείο της τελευταίας επταετίας όπου η ποικιλία Brent, που είναι και το διεθνές benchmark, έφθασε να διαπραγματεύεται γύρω στα $45- $50 το βαρέλι. Σήμερα τη τιμή του έχει ξεπεράσει τα $65 το βαρέλι το οποίο αντιστοιχεί σε μία μέση αύξηση 45%. Πιο συγκεκριμένα χθες το βράδυ (13/5) το Brent διαπραγματεύετο στα $67.37 στο ICE του Λονδίνου για παραδόσεις Ιουνίου ενώ η Αμερικανική ποικιλία WTI διαπραγματεύετο στα $61.39 στοNYMEXτης Νέας Υόρκης.

Με δεδομένη την ανοδική τάση των διεθνών τιμών το τελευταίο τρίμηνο δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι έχουμε εισέλθει για τα καλά σε μία περίοδο πλήρους ανάκαμψης των διεθνών τιμών πετρελαίου και ότι σύντομα θα δούμε το αργό να επανακάμπτει στα $90 ή και στα $100 το βαρέλι. Μπορεί και να έχουν δίκαιο οι υποστηρικτές αυτού του σεναρίου το οποίο όμως ουδείς νουνεχής αναλυτής, που γνωρίζει το πώς λειτουργεί η διεθνής αγορά πετρελαίου μπορεί να προδιαγράψει με ασφάλεια πόσω μάλλον να προεξοφλήσει ένα ράλι τιμών εν μέσω θέρους, και μάλιστα να προσυπογράψει την χρονική του διάρκεια. Βέβαια τα σενάρια αυτά αποκτούν υπόσταση μετά τις πρόσφατες δηλώσεις ανώτερων διευθυντικών στελεχών μεγάλων διεθνών οίκων commodity traders οι οποίοι ως γνωστόν αποκομίζουν τα κέρδη τους αξιοποιώντας την μεταβλητότητα των τιμών όσο μικρή μπορεί και να είναι αυτή.

Όμως τελευταίες πληροφορίες για την πορεία των θεμελιωδών της αγοράς, τα γνωστά market fundamentals, όπου αυτές εμπεριέχονται στα μηνιαία δελτία και των δύο πλευρών, δηλαδή των παραγωγών (τουOPEC) και των καταναλωτών- εισαγωγέων (δηλ. του IEA) μας προδιαθέτουν για μία αρκετά διαφορετική εικόνα. Κύρια χαρακτηριστικά της πορείας των θεμελιωδών είναι η εξαιρετικά συγκρατημένη αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης τα επόμενα χρόνια και παράλληλα τα υψηλά επίπεδα παραγωγής από πλευράς των χωρών μελών τουOPECαλλά και των nouveau riche του shale oil κα ιtight oil σε ΗΠΑ και Καναδά. Τίποτε δεν δείχνει, προς το παρόν τουλάχιστον, ότι η ανεξέλεγκτη αύξηση της παραγωγής στη Βόρειο Αμερική θα περιορισθεί κάτι που έχει άμεσο αντίκτυπο στις εισαγωγές αργού οι οποίες βαίνουν ολοένα και μειούμενες.

Όπου μόνο στις ΗΠΑ η εγχώρια παραγωγή από συμβατικά και μη κοιτάσματα έφθασε τα 9.1 εκατομμύρια βαρέλια/ημέρα τον Απρίλιο, δηλ. +200,000 βαρέλια σε σύγκριση με το 2014. Για όσους πάντως αφελώς ομιλούν για ενεργειακή ανεξαρτησία των ΗΠΑ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η Αμερική παραμένει ο μεγαλύτερος εισαγωγέας και καταναλωτής παγκοσμίως με συνολική κατανάλωση που το 2014 έφθασε τα 18.8 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, που ισοδυναμεί με το 20% της πλανητικής κατανάλωσης, ενώ εισάγει σχεδόν 9.7 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Ένα νούμερο που μάλλον δεν θα μειωθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια. Εκεί που οι ΗΠΑ είναι πραγματικά αυτάρκεις είναι στο φυσικό αέριο όπου η εγχώρια παραγωγή που έφθασε τα 687.6 BCM για το 2014, καλύπτοντας σχεδόν πλήρως την εγχώρια ζήτηση.

Ως γνωστό ο OPEC τον περασμένο Νοέμβριο διατήρησε την παραγωγή του στα ίδια επίπεδα δηλ., στα 30.0 εκατομμύρια βαρέλια, στοιχηματίζοντας ότι με την ραγδαία πτώση των τιμών που θα ακολουθούσε, όπως συνέβη, θα εκάμπτετο η παραγωγή των χώρων εκτός, κυρίως των ΗΠΑ- Καναδά, με τον ίδιο τον οργανισμό, και βασικά την Σαουδική Αραβία, να διατηρεί το μερίδιο του ανέπαφο. Και ναι μεν η Σαουδική Αραβία κράτησε το μερίδιο της σταθερό, με υψηλό κόστος, όμως η παραγωγή της Βορείου Αμερικής μειώθηκε μεν αλλά όχι εντυπωσιακά. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι η Αμερικανική παραγωγή μειώθηκε οριακά μόνο παρά την μείωση των νέων γεωτρήσεων κατά 60% και το κύμα αγορών και συγχωνεύσεων σε όλη τη Βόρειο Αμερική. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΙΕΑ αυτό που συνέβη το Α’ τρίμηνο του 2015 είναι ότι σχεδόν μηδενίσθηκε ο ρυθμός αύξησης της Αμερικανικής παραγωγής με μόνο +25,000 βαρέλια νέας παραγωγής να προστίθεται τον Μάρτιο σε σύγκριση με αυτήν του Ιανουάριο ενώ σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του 2014 η συνολική παραγωγή έχει αυξηθεί κατά 520,000 βαρέλια την ημέρα.

Κατά τα άλλα η παγκόσμια ζήτηση αργού φαίνεται να σταθεροποιείται για το 2015 στα 93.6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, με μικρές αυξητικές τάσεις που θα έχουν ίσως προσθέσει περί τα 1.1 εκατομμύριο βαρέλια σε σύγκριση με το 2014. Να σημειώσουμε πάντως ότι η αύξηση ζήτησης το 2015 σε σύγκριση με το 2014 είναι σαφώς υψηλότερη σε σύγκριση με την περίοδο 2014/2013 όπου η αύξηση περιορίσθηκε στα 700,000 βαρέλια ανά ημέρα. Ακόμη θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η παγκόσμια παραγωγή κινείται στα υψηλά επίπεδα των 95.7 εκατομμύριων βαρελιών την ημέρα, δηλαδή +3.2 εκατομμύρια βαρέλια σε σύγκριση με πέρυσι (με άμεσο ορατό αποτέλεσμα την εντυπωσιακή αύξηση των αποθεμάτων), με 31.2 εκατομμύρια βαρέλια να καλύπτονται από τους παραγωγούς τουOPECκαι τα υπόλοιπα από τους παραγωγούς εκτός OPEC, με χώρες όπως η Ρωσία, και οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, η Κίνα, ΗΠΑ-Καναδάς, Μεξικό, Βόρειο Θάλασσα να εισφέρουν το υπόλοιπο.

Με τα 2/3 της παγκόσμιας παραγωγής εκτός OPEC να παραμένει στα ίδια ή και ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με πέρυσι δεν είναι ξεκάθαρο εάν η Σαουδική Αραβία, και κατ’ επέκταση ο OPEC, έχει κερδίσει την μάχη για την διατήρηση του μεριδίου του στην παγκόσμια αγορά, όπερ και το ζητούμενο. Και άρα ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος για τα επόμενα βήματα του Βασιλείου του Σαούντ υπό το νέο βασιλιά Σαλμάν μπιν Αμπντουλαζίζ Αλ Σαούντ, ο οποίος δε δείχνει διάθεση συμβιβασμού με τις ΗΠΑ. Άρα μία νέα αύξηση της Σαουδικής παραγωγής από τον Ιούνιο και μετά δεν πρέπει να αποκλείεται με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις διεθνείς τιμές.

Ερμηνεύοντας πλέον προσεκτικά τα στοιχεία των ΙΕΑ και OPEC μπορούμε να πούμε ότι δεν προβλέπεται άμεσα μία κατάρρευση της παραγωγής ή έκρηξη της παγκόσμιας ζήτησης, πράγμα που φαινομενικά έχει επιφέρει μία ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Παράλληλα εστίες γεωπολιτικής αναταραχής φαίνεται ότι δεν δημιουργούν πλέον κατάφορη ανησυχία ή κλυδωνισμούς στο παγκόσμιο σύστημα παραγωγής και μεταφοράς πετρελαίου αφού η εμπειρία των τελευταίων ετών έχει δείξει ότι ακόμα και πολύ βίαια επεισόδια, όπως λόγου χάρη η ανάδειξη του αιμοσταγούς Ισλαμικού Κράτους, δεν επιφέρουν καταλυτικά κτυπήματα στη παγκόσμια ασφάλεια ούτε είναι ικανά να διακόψουν την παραγωγή και διακίνηση αργού και προϊόντων.

Πηγή : ENERGIA.GR