Skip to main content
| Notaka

«Αποφεύγοντας την επόμενη τραπεζική κρίση της Ευρώπης».

Η αργά εξελισσόμενη τραπεζική κρίση της Ιταλίας χειροτερεύει και αν δεν σταματήσει, θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά σε όλο το σύστημα της Ευρωζώνης και αλλού. Για να καμφθεί ο κίνδυνος, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι διατεθειμένη να χαλαρώσει κάποιους κανόνες.

 

Από τη συντακτική ομάδα του Bloomberg View

Η αργά εξελισσόμενη τραπεζική κρίση της Ιταλίας χειροτερεύει και αν δεν σταματήσει, θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά σε όλο το σύστημα της Ευρωζώνης και αλλού. Για να καμφθεί ο κίνδυνος, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι διατεθειμένη να χαλαρώσει κάποιους κανόνες.

Η μετοχή της τρίτης μεγαλύτερης ιταλικής τράπεζας, Banca Monte dei Paschi di Siena, έχει χάσει περίπου το 75% της αξίας της από τις αρχές του έτους και διαπραγματεύεται στο 1/10 της λογιστικής αξίας. Την Τετάρτη απαγορεύτηκε το short selling επί των μετοχών της τράπεζας. Η Monte dei Paschi είναι η μία από μια ομάδα ιταλικών τραπεζών που βαρύνονται από μη εξυπηρετούμενα δάνεια 360 δισ. ευρώ –ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 20% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.

Οι τραπεζικές κρίσεις στην Ισπανία και την Ιρλανδία είχαν τις ρίζες τους στις φούσκες της αγοράς ακινήτων, ωστόσο η ιταλική κρίση πηγάζει από μία κουλτούρα νεποτισμού, φτωχής διακυβέρνησης και κακής ποιότητας δανεισμού. Η “ασθένεια” των τραπεζών πρόσβαλε και την ευρύτερη οικονομία. Καθώς οι δανειολήπτες χρεοκοπούσαν, οι τράπεζες συγκρατούσαν την πιστωτική επέκταση, παρασύροντας προς τα κάτω την ανάπτυξη.

Η αναμόρφωση της ιταλικής τραπεζικής κουλτούρας θα χρειαστεί πολλά χρόνια, ωστόσο απαιτούνται άμεσα βραχυπρόθεσμες δράσεις για να αναχαιτιστεί ο πανικός. Η πιο απλή προσέγγιση θα ήταν να απομονωθούν τα επισφαλή δάνεια σε μία κρατικά υποστηριζόμενη “bad bank” -κατ αντιστοιχία με αυτές που σύστησαν η Ισπανία και η Ιρλανδία. Μια σταθεροποιημένη τραπεζική βιομηχανία θα μπορούσε τότε να επαναφέρει τη ζωτικής σημασίας οικονομικής λειτουργία της στήριξης των επενδύσεων.

Μετά την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ελλάδα, όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθέτησε κανόνες που υποχρεώνουν τους μετόχους και πιστωτές μιας προβληματικής τράπεζας να επωμιστούν ένα μεγάλο μέρος του κόστους κάθε διάσωσης –το λεγόμενο bail-in. Αυτό ήταν καλή ιδέα κατ αρχήν. Στην Ιταλία, είναι σχεδόν πολιτικά αδύνατη επειδή το 1/3 των τραπεζικών ομολόγων βρίσκονται στα χέρια των νοικοκυριών.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα χαρακτηριστικό χάος κακοσχεδιασμένων απαντήσεων της ΕΕ και ελπίδα για το καλύτερο. Παράλληλα δοκιμάστηκε ένα σύστημα για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων και την τιτλοποίηση των επισφαλών δανείων, αλλά δεν έφερε αποτελέσματα. Η εμπιστοσύνη συνέχισε να επιδεινώνεται.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός Matteo Renzi αναμφίβολα επιδιώκει να σώσει την πολιτική του καριέρα, αλλά έχει δίκιο στο ότι η Ιταλία χρειάζεται μεγαλύτερη ελευθερία δράσης από αυτή που επιτρέπουν οι κανόνες της ΕΕ. Ο Renzi έχει ποντάρει τη δουλειά του σε ένα δημοψήφισμα τον Οκτώβριο σχετικά με τη συνταγματική μεταρρύθμιση, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν πιθανή ήττα. Εάν συμβεί αυτό, το ευρωσκεπτικιστικό, λαϊκιστικό Κίνημα Πέντε Αστέρων θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα κατεύθυνση όχι της αρεσκείας της Ευρώπης –και ειδικά τώρα, που προηγήθηκε η ψηφοφορία υπέρ του Brexit.

Ένα καθαρισμός των τραπεζών που θα διαμοιράζει το κόστος ευρύτερα Αυτό θα μειώσει τον κίνδυνο. Η Ευρώπη πρέπει να αφήσουμε αυτό να πάει προς τα εμπρός, θεωρώντας ότι είναι μια σοφή επένδυση. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επιμένουν ότι διάσωσης και ανακεφαλαιοποίησης είναι μόνο ένα πρώτο βήμα. Μόλις το σύστημα έχει σταθεροποιηθεί, η Ιταλία πρέπει να αναλάβει μια συνολική αναδιάρθρωση των τραπεζών, την ενοποίηση των απαίτηση δίκτυα καταστημάτων και απώλειες θέσεων εργασίας.

Ένα καθαρισμός των τραπεζών που θα διαμοιράζει το κόστος ευρύτερα θα μείωνε τον κίνδυνο. Η Ευρώπη θα πρέπει να το αφήσει να προχωρήσει, βλέποντάς το ως μια σοφή επένδυση. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επιμείνει ότι η διάσωση και ανακεφαλαιοποίηση είναι μόνο ένα πρώτο βήμα. Μόλις το σύστημα σταθεροποιηθεί, η Ιταλία πρέπει να αναλάβει μια συνολική αναδιάρθρωση των τραπεζών, που απαιτεί ενοποίηση των δικτύων καταστημάτων και απώλειες θέσεων εργασίας.

Η οικονομία της Ιταλίας είναι αρκετά ισχυρή για να αντέξει την τραπεζική της κρίση εάν διαχειριστεί το ζήτημα καταλλήλως. Αυτό είναι ένα μεγάλο αν. Ο Renzi δημιουργεί περισσότερες ελπίδες από ό,τι πολλοί προκάτοχοί του ότι η χώρα μπορεί να αντεπεξέλθει της δοκιμασίας, αλλά θα χρειαστεί τη βοήθεια της Ευρώπης για να το αποδείξει.

πηγή : capital.gr

ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Spyrides ad-blue containers

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

error: Content is protected !!